Άνθιμος Ζ΄
Ο Άνθιμος Ζ΄,
κατά κόσμον Άγγελος Τσάτσος, ήταν Πατριάρχης Kωνσταντινουπόλεως από το 1895 ως το
1897.
Γεννήθηκε
μεταξύ των ετών 1827 και 1832 στο χωριό Πληβίτσα Φιλιατών Ηπείρου. Ασχολήθηκε
στην αρχή με το εμπόριο βοηθώντας τον πατέρα του, αλλά γρήγορα φάνηκε η κλίση
του προς τα εκκλησιαστικά. Χειροτονήθηκε διάκονος, μετονομάστηκε σε Άνθιμος και
το 1856 μπήκε στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης. Εκεί ήταν συμμαθητής του επίσης
μετέπειτα Πατριάρχη Ιωακείμ Δ΄. Αποφοίτησε με άριστα και επέστρεψε στα
Γιάννενα, όπου υπηρέτησε ως ιεροκήρυκας, αλλά και καθηγητής της Ζωσιμαίας
Σχολής.
Το 1869
εξελέγη Μητροπολίτης Παραμυθίας, οπότε χειροτονήθηκε ιερέας και κατόπιν
επίσκοπος. Το 1877 έγινε Μητροπολίτης Αίνου και το 1888 Μητροπολίτης Αγχιάλου,
θέση από την οποία επαύθη, ή κατ' άλλους δεν δέχτηκε. Το 1893 εξελέγη
Μητροπολίτης Κορυτσάς και το 1894 Λέρου και Καλύμνου.
Τέλος, στις
20 Ιανουαρίου 1895 εξελέγη Οικουμενικός Πατριάρχης, μετά την παραίτηση του
προκατόχου του Νεοφύτου Η'. Η εκλογή του σημαδεύτηκε από επεισόδια μεταξύ
αντιμαχομένων παρατάξεων, ακόμη και στο εσωτερικό του Πατριαρχικού Ναού.
Κατά τη
διάρκεια της Πατριαρχίας του κτίστηκε το νέο κτίριο της Θεολογικής Σχολής της
Χάλκης του οποίου τα εγκαίνιά έγιναν στις 6 Οκτωβρίου 1896. Λίγο πριν ξεσπάσει
ο Ελληνοτουρκικός πόλεμος του 1897 ο Άνθιμος δέχθηκε την επίσκεψη απεσταλμένου
της Εθνικής Εταιρίας προκειμένου να τον μυήση και να τον ενημερώσει για τους
σκοπούς της οργάνωσης και των ακραίων σχεδίων της, που περιελάμβανε και
εμπρησμούς στη Κωνσταντινούπολη. Απειλώντας τότε ο Άνθιμος ότι θα ενημέρωνε
σχετικά τις Αρχές της Πόλης απαίτησε από την ελληνική πρεσβεία την άμεση
αναχώρηση του εν λόγω απεσταλμένου, όπως και έγινε. Έπίσης στη διάρκεια της
πατριαρχίας του στειλε αντιπροσωπία του Οικουμενικού Πατριαρχείου στη Μόσχα, η
οποία παρέστη στην τελετή στέψης του Τσάρου της Ρωσίας Νικολάου Β΄. Ο Άνθιμος
παρασημοφορήθηκε από το Σουλτάνο και από τον Τσάρο.
Εξαναγκάστηκε
όμως σε παραίτηση στις 29 Ιανουαρίου 1897, μετά από διετή μόλις Πατριαρχία,
καθώς έχασε την εμπιστοσύνη της πλειοψηφίας της Ιεράς Συνόδου. Κατόπιν
αποσύρθηκε στη νήσο Αντιγόνη, όπου ασχολήθηκε με συγγραφικό έργο, και κατόπιν
στο Σισλή, όπου και πέθανε στις 5 Δεκεμβρίου 1913.
De Siris