Αναστάσιος
Ορλάνδος
Ο Αναστάσιος
Ορλάνδος γεννήθηκε στην Αθήνα στις 23 Δεκεμβρίου 1887 και πέθανε στις 8 Οκτωβρίου 1979, ήταν αρχιτέκτονας και αρχαιολόγος, ακαδημαϊκός και ο
σπουδαιότερος ερευνητής της ελληνικής αρχιτεκτονικής και ένας από τους
θεμελιωτές της επιστήμης της βυζαντινής τέχνης στην Ελλάδα.
Βιογραφία
Γεννήθηκε
στην Αθήνα το 1887 και ήταν τρισέγγονος του Σπετσιώτη πολιτικού του Αγώνα
Ιωάννη Ορλάνδου. Σπούδασε στη Σχολή Πολιτικών Μηχανικών του Μετσόβιου
Πολυτεχνείου (1904-1908). Στην προσπάθεια του να στηρίξει την μελέτη των
μνημείων σε εδραιότερες βάσεις γράφτηκε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου
Αθηνών της οποίας και ανακηρύχτηκε αριστούχος διδάκτορας (1915) με τη διατριβή
του «Το αέτωμα του εν Σουνίω ναού του Ποσειδώνος». Διετέλεσε σύμβουλος της
Αρχαιολογικής Εταιρείας, γραμματέας της, αρχιτέκτων της αναστήλωσης των
μνημείων της Ακρόπολης και στη συνέχεια όλης της Ελλάδος. Υπηρέτησε ως τακτικός
καθηγητής στο Εθνικό Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Ήταν πρόεδρος της Ακαδημίας
Αθηνών το 1950.
Απεβίωσε το
1979.
Συγγράμματα
Βυζαντινή
αρχιτεκτονική
Λεξικόν
αρχαίων ελληνικών αρχιτεκτονικών όρων
Μοναστηριακή
αρχιτεκτονική
Η ξυλόστεγος
παλαιοχριστιανική βασιλική της μεσογειακής λεκάνης
Τα υλικά
δομής των αρχαίων Ελλήνων και οι τρόποι εφαρμογής αυτών κατά τους συγγραφείς,
τας επιγραφάς και τα μνημεία
Η
αρχιτεκτονική του Παρθενώνος
Μεσαιωνικά
μνημεία της πεδιάδος των Αθηνών και των κλιτυών Υμηττού – Πεντελικού, Πάρνηθος
και Αιγάλεω
Το αέτωμα του
εν Σουνίω ναού του Ποσειδώνος
Ο εν στρατώ
της Ακαρνανίας ναός του Διός
Βεροίας επιγραφαί ανέκδοτοι
Παραστάσεις κρηνών επί αγγείων
De Siris