Δημητρός Καραμπάτης
O
Δημητρός Καραμπάτης γεννήθηκε
στις 22 Σεπτεμβρίου 1899 και πέθανε στις 3 Σεπτεμβρίου 1964, ήταν ένας
πολυσύνθετος αθλητής στίβου του Πανιωνίου. Υπήρξε παγκόσμιος ρέκορντμαν
ελληνικής δισκοβολίας, βαλκανιονίκης και κάτοχος πολλών πανελληνίων ρεκόρ.
Εκτός από το στίβο διακρίθηκε σε ποικίλα αθλήματα: κολύμβηση, υδατοσφαίριση,
καταδύσεις, βόλεϊ, πυγμαχία, άρση βαρών και ελληνορωμαϊκή πάλη. Είχε ύψος 1,84μ
και βάρος κατά την αθλητική του ακμή 80 χλγρ.
Η ζωή του
Ο Καραμπάτης
γεννήθηκε στη Σμύρνη το 1899. Στα εφηβικά και νεανικά του χρόνια εργαζόταν σε
ένα φούρνο. Την άνοιξη του 1917 είχε πάει να προπονηθεί στο στάδιο του
Πανιωνίου, όπως πολλοί νέοι της πόλης. Ήταν ψηλόλιγνος και πολύ ταχύς. Εκεί τον
πρόσεξε ο πρόεδρος του συλλόγου Δημητρός Δάλλας, ο οποίος αμέσως τον ενέταξε
στο δυναμικό του σωματείου. Η εξέλιξή του ήταν ραγδαία. Στους Πανιώνιους Αγώνες
του 1918 ήταν νικητής σε δυο αγωνίσματα ενώ στους αγώνες του 1921 αναδείχθηκε
πολυνίκης με πέντε πρωτιές και πανελλήνια ρεκόρ στα 100 και 200 μ. Επίσης,
κατέκτησε δύο δεύτερες θέσεις. Ενδιάμεσα, το 1920, αναδείχθηκε πανελληνιονίκης
στο δρόμο σταδίου (192 μ.). Τον Ιούλιο του 1922 πέτυχε παγκόσμιο ρεκόρ στην
ελληνική δισκοβολία με 38,94 μ. Τρεις νίκες κατέκτησε και στους Κ΄ Πανιώνιους
Αγώνες στην Αθήνα, το 1923. Συνολικά, αναδείχθηκε οκτώ φορές πανελληνιονίκης.
Στο τέλος της καριέρας αναδείχτηκε και βαλκανιονίκης κατακτώντας δυο ασημένια
και δυο χάλκινα μετάλλια στους αγώνες του 1929, 1930 και 1931.
Συμμετείχε σε
τρεις Ολυμπιάδες (1920, 1924 και 1928) και κατέρριψε ή ισοφάρισε τα πανελλήνια
ρεκόρ των: 100 μ., 200 μ., δίσκου, ελληνικής δισκοβολίας και σφύρας. Επίσης,
διακρινόταν στο πένταθλο και στη σφαίρα. Για τις πολλαπλές διακρίσεις του
τιμήθηκε τρεις φορές με το Χρυσό Σταυρό του Πανιωνίου, ένα ετήσιο έπαθλο που
είχε θεσπίσει ο σύλλογος για τον καλύτερο αθλητή της χρονιάς.
Στην
καταστροφή του 1922 θεωρήθηκε χαμένος αλλά κατάφερε να ξεφύγει και να φτάσει
στην Κύπρο, από όπου ειδοποίησε τηλεγραφικά ότι ζει. Από κει μετέβη στην
Αλεξάνδρεια, όπου έμεινε για λίγο διάστημα, συμμετείχε σε αγώνες και κατέρριψε
τα ρεκόρ Αιγύπτου στη σφαίρα και στη δισκοβολία. Έπειτα ήρθε στην Αθήνα, όπου
συνέβαλε στην ανασυγκρότηση του Πανιωνίου ως αθλητής και ως έφορος του τμήματος
στίβου.
Τη σεζόν
1924-1925 συμμετείχε νικηφόρα σε διεθνείς αγώνες πυγμαχίας και τον Οκτώβριο του
ίδιου έτους εξελέγη αντιπρόεδρος στη νεοϊδρυθείσα "Ένωση Πυχμάχων
Αθηνών". Αν και έλαβε μέρος ως ερασιτέχνης, επειδή το τουρνουά ήταν
επαγγελματικό τιμωρήθηκε με αποκλεισμό ενός έτους από τις αθλητικές
συναντήσεις.
Έτσι το 1925
μετέβη στις ΗΠΑ προσκαλεσμένος του ελληνικού σωματείου Ολυμπιακός Σικάγου, όπου
κατέκτησε πολλές νίκες σε αγώνες ρίψεων.
Παράλληλα με
το στίβο, υπήρξε ενεργό στέλεχος των ομάδων κολύμβησης, καταδύσεων,
υδατοσφαίρισης και βόλεϊ του Πανιωνίου. Επίσης, εργάστηκε ως αθλητικός
συντάκτης και το 1928 διετέλεσε αντιπρόεδρος στο πρώτο Δ.Σ. της Ένωσης
Αθλητικών Συντακτών.
Το 1925 η
διάσημη Σμυρνιά φωτογράφος Nelly’s (Έλλη Σουγιουλτζόγλου-Σεραϊδάρη) τον
απαθανάτισε σε μια σειρά με τίτλο: «Σπουδή ενός άνδρα στην Ακρόπολη», που έχει
μείνει ιστορική.
Το 1936
εξελέγη πρόεδρος του Πανιωνίου Γ.Σ., τον οποίο υπηρέτησε για πολλά χρόνια ως το
θάνατό του, από καρκίνο, στις 3 Σεπτεμβρίου 1964. Η προτομή του υπάρχει στην
είσοδο του Σταδίου του συλλόγου στη Νέα Σμύρνη, αφού υπήρξε σημαντική η συμβολή
του στην δημιουργία του. Διετέλεσε, επίσης, πρόεδρος της ΕΠΟ αμέσως μετά τον Β΄
παγκόσμιο πόλεμο, αντιπρόεδρος του ΣΕΓΑΣ και μέλος στο ΔΣ διαφόρων ομοσπονδιών.
Μετά την
αποχώρηση του από το στίβο ασχολήθηκε επαγγελματικά με τη δημοσιογραφία.
Προπολεμικά εξέδωσε διάφορα αθλητικά έντυπα, ενώ συνεργάστηκε με τις εφημερίδες
"Εμπρός", "Εθνος" κλπ. Επίσης, δημοσίευσε μελέτες για τον
αθλητισμό της αρχαίας Ελλάδας.
Διακρίσεις
1918: ΙΗ΄
Πανιώνιοι Αγώνες (Σμύρνη): δύο νίκες στα 100, 110 εμπ.
1920:
Πανελλήνιο πρωτάθλημα: νίκες στο δρόμο σταδίου (192 μ.), 400μ και άρση βαρών -
2ος στα 100μ και πάλη - 3ος στα 110μ ε,π.
1920: Ζ΄ Oλυμπιάδα (Αμβέρσα): συμμετοχή στους
δρόμους ταχύτητας 100μ και 200μ.
1921: ΙΘ΄
Πανιώνιοι Αγώνες (Σμύρνη): πέντε νίκες στα 100, 200, 400, 110 εμπ. και ελληνική
δισκοβολία, δυο δεύτερες θέσεις στη σφαίρα και στο δίσκο.
1921:
πανελλήνια ρεκόρ 200 μ. (23΄΄4) και ελληνικής δισκοβολίας (35,42 μ.), ισοφάριση
πανελλήνιου ρεκόρ 100 μ. (11΄΄).
1922: Γ΄
Παναθήναια (Αθήνα): πολυνίκης, νέο ρεκόρ ελλ. δισκοβολίας με 36,25.
1922: 17
Ιουλίου (Σμύρνη): παγκόσμιο ρεκόρ στην ελληνική δισκοβολία με 38,94 μ.
1922:
(Αλεξάνδρεια): ρεκόρ Αιγύπτου στη σφαίρα (12,50 μ.) και στο δίσκο (37,50 μ.).
1923: Κ΄
Πανιώνιοι Αγώνες (Αθήνα): τρεις νίκες στα 100, 200 και ελληνική δισκοβολία.
1923: Δ΄
Παναθήναια (Αθήνα): τρεις νίκες στα 100, δρόμο σταδίου (192 μ.) και ελληνική
δισκοβολία.
1924: Η΄
Ολυμπιάδα (Παρίσι): συμμετοχή στη σφαίρα (26ος με 10,955μ) και στο δίσκο
(ακυρώθηκε).
1926:
Πανελλήνιο πρωτάθλημα (Αθήνα): τρεις νίκες στη σφαίρα, στο δίσκο και στην
ελληνική δισκοβολία.
1927:
Πανελλήνιο πρωτάθλημα (Θεσσαλονίκη): νίκη στη σφαίρα.
1927: ΙΖ'
Παγκύπριοι αγώνες : 1ος στη σφαιροβολία με επίδοση 12.41 μ..
1928: Θ΄
Ολυμπιάδα (Άμστερνταμ): συμμετοχή στη σφαιροβολία (15ος με 12,98μ) και στο
δίσκο (34ος με 31,87μ).
1928:
Ελληνογερμανικοί Αγώνες (Αθήνα): δυο νίκες στη σφαίρα και στο δίσκο.
1928:
Πανελλήνιο πρωτάθλημα (Αθήνα): τρεις νίκες σε σφαίρα, δίσκο, ελληνική
δισκοβολία.
1928:
Αντιπρόεδρος της Ένωσης Αθλητικών Συντακτών.
1929:
Προβαλκανικοί Αγώνες (Αθήνα): χάλκινο μετάλλιο στη σφαίρα.
1930: Β΄
Βαλκανικοί Αγώνες (Αθήνα): ασημένιο μετάλλιο στην ελληνική δισκοβολία και
χάλκινο μετάλλιο στη σφύρα.
1930: Β΄
Βαλκανικοί Αγώνες (Αθήνα): πανελλήνιο ρεκόρ στη σφύρα με 31,68 μ.
1931: Γ΄
Βαλκανικοί Αγώνες (Αθήνα): ασημένιο μετάλλιο στην ελληνική δισκοβολία.
1931: Γ΄
Βαλκανικοί Αγώνες (Αθήνα): πανελλήνιο ρεκόρ στην ελληνική δισκοβολία με 35,06
μ. σε ηλικία 33 ετών.
1937-1964:
Πρόεδρος του Πανιωνίου Γ.Σ.
Ατομικά ρεκόρ
100μ: 11.0
(1921)
200μ: 23.4
(1921)
Σφαιροβολία:
13,04μ (1922)
Δισκοβολία:
39,52μ (1925)
Ελληνική
δισκοβολία: 38,94μ (1922)
Σφυροβολία: 31,68μ (1930)
De
Siris