Τρίτη 11 Σεπτεμβρίου 2012

Σόλων Μιχαηλίδης


Σόλων Μιχαηλίδης

Ο Σόλων Μιχαηλίδης γεννήθηκε στη Λευκωσία το 1903 και πέθανε στο Λονδίνο στις 11 Σεπτεμβρίου 1979. Ήταν διαπρεπής Κύπριος μουσικός συνθέτης, αρχιμουσικός, μουσικολόγος και καθηγητής θεωρητικών με πολύμορφη και εθνωφελέστατη προσφορά.

Σπουδές

Σπούδασε στο Trinity College του Λονδίνου (1927-1930) και μετά, στο Παρίσι ("École Normale" και "Schola Cantorum"). Απέκτησε συνολικά τα πτυχία και διπλώματα αρμονίας, αντίστιξης, διδασκαλίας πιάνου, σύνθεσης και διεύθυνσης ορχήστρας (μεταξύ των καθηγητών του, η N. Μπουλανζέ στα θεωρητικά, ο A. Κορτό, οι Ρ. Τιμπέρζ και Π. Μερ στο πιάνο, ο Γκυ ντε Λιονκούρ στη σύνθεση και ο Μαρσέλ Λαμπαί στη διεύθυνση ορχήστρας). Το 1934 επέστρεψε στην Κύπρο και ίδρυσε το Ωδείο Λεμεσσού (το διηύθυνε ώς το 1956) και το 1935, τον "Σύλλογο Συναυλιών Λεμεσσού". Παράλληλα, το 1938 ίδρυσε την "Κυπριακή Συμφωνική Ορχήστρα". Δίδαξε επίσης στο Λανίτειο κοινοτικό Γυμνάσιο (1941-57).

Το 1945 πήγε πάλι στο Λονδίνο μετά από πρόσκληση του Βρετανικού Συμβουλίου για να παρακολουθήσει τη μουσική κίνηση της Αγγλίας.

Σταδιοδρομία

Το 1950 «ανέβασε» την πρώτη όπερα στην Κύπρο («Διδώ και Αινείας» του Πέρσελ) συνεργαζόμενος με την Ορχήστρα του Συλλόγου «Μότσαρτ» και Κυπρίους καλλιτέχνες. Από το 1957 ανέλαβε τη διεύθυνση του Ωδείου Θεσσαλονίκης και από το 1959, και της νεοσύστατης Συμφωνικής Ορχήστρας Βορείου Ελλάδος (ΣΟΒΕ). Όταν η Ορχήστρα μετατράπηκε το 1967 σε Κρατικό Οργανισμό (Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης) έγινε γενικός διευθυντής της. (Είναι επομένως προφανές ότι η ύπαρξη και κυρίως, η καθιέρωση της συμφωνικής μουσικής στη συμπρωτεύουσα επιτύχθηκε σε μεγάλο βαθμό χάρη στις επίπονες προσπάθειές του). Ως μαέστρος, εκτός των ελληνικών Συμφωνικών Ορχηστρών, έχει διευθύνει σε Βιέννη, Βουκουρέστι, Στρασβούργο, Λονδίνο, Παρίσι, Ιταλία, Φιλιππίνες, Βόρεια Αμερική, κ.λ.π. Μετείχε της Εκτελεστικής Επιτροπής του Διεθνούς Συμβουλίου Μουσικής Λαογραφίας (από το 1948), της Εκτελεστικής Επιτροπής των διεθνών μουσικών Εκδηλώσεων του Χλαγκόλεν της Ουαλλίας, της Εξεταστικής Επιτροπής της Σχολής "Cesar Franck" του Παρισιού, μέλος του Γνωμοδοτικού Συμβουλίου του Υπουργείου Παιδείας.

Πήρε επίσης μέρος σε Διεθνή Μουσικά Συνέδρια: στη Βασιλεία, στη Βενετία, στην Πάλμα της Μαγιόρκας, στο Λονδίνο (1952, όπου και εξελέγη πρόεδρος του Συνεδρίου), στις Βρυξέλλες, Λιέγη, Οπάτια, Όσλο, κ.λπ.

Ως μουσικολόγος εξέδωσε: "Η σύγχρονη αγγλική μουσική" (1939), "Η φινλανδική μουσική" (1940), "Η Αρμονία της Σύγχρονης Μουσικής" (τόμοι 2, 1945), "Η Κυπριακή Λαϊκή Μουσική" (1944, 1956), "Η Σύγχρονη Ελληνική Μουσική" (1945, 1952), "Η Νεοελληνική Λαϊκή Μουσική" (αγγλιστί, 1948, ελληνιστί 1952), τέλος το έξοχο και πολύτιμο "The Music of Ancient Greece, an Encyclopedia" (Λονδίνο, 1978) που εκδόθηκε στα ελληνικά το 1982 με τίτλο "Εγκυκλοπαίδεια της αρχαίας ελληνικής μουσικής" και βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών, κ.ά.

Έχει δημοσιεύσει επίσης πολλές μουσικολογικές μελέτες σε αγγλικά, γαλλικά και ελληνικά περιοδικά (αρκετές, για τη δημοτική μουσική της Κύπρου) και υπήρξε συνεργάτης (για τη νεότερη ελληνική μουσική) στην 5η έκδοση του πολύτομου αγγλικού μουσικού Λεξικού Grove's (1954). Ως συνθέτης μπορεί να ενταχθεί στο ύφος της Εθνικής Σχολής, γιατί έδειξε ιδιαίτερη προτίμηση προς τους "τρόπους" της αρχαίας ελληνικής και βυζαντινής μουσικής. Διακρίσεις: Επίτιμος Εταίρος του Κολλεγίου Trinity του Λονδίνου (1952), Ταξιάρχης του Φοίνικα (1965) και Επίτιμο Μέλος της Αμερικάνικης Εθνομουσικολογικής Εταιρείας (1966). Επίσης το 1974 βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών για τη δραστηριότητά του στον χώρο της μουσικής και τη συμβολή του στην ανάπτυξή της.

De Siris