Μάχη της Αλαμάνας
Η μάχη της Αλαμάνας ήταν μια από τις πολεμικές εμπλοκές της επανάστασης του
21 με νικηφόρα έκβαση για τους Τούρκους και ήττα των Ελλήνων. Στην μάχη αυτή
που έγινε στις 23 Απριλίου 1821 (ή στις 22, κατά μερικούς
απομνημονευματογράφους) πληγώθηκε ο Αθανάσιος Διάκος και τελικά βρήκε
ηρωικό θάνατο, αφού εκτελέστηκε βάναυσα από τον Ομέρ Βρυώνη.
Η πορεία της μάχης
Μετά την εξέγερση των Ελλήνων, ο Ομέρ Βρυώνης, διοικητής του τουρκικού
στρατού, κατέβηκε με 8.000 άνδρες από την Θεσσαλία για να καταπνίξει την
επανάσταση που είχε ξεσπάσει στην Πελοπόννησο. Ο Αθανάσιος Διάκος, ο Πανουργιάς
και ο Γιάννης Δυοβουνιώτης με περίπου 1.500 αρματολούς πήραν θέση στον ποταμό
Αλαμάνα (Σπερχειός), κοντά στις Θερμοπύλες. Η υπεροχή των τουρκικών δυνάμεων
ανάγκασαν τον Πανουργιά και τον Δυοβουνιώτη να εγκαταλείψουν τον αγώνα
αφήνοντας πίσω τους τον Αθανάσιο Διάκο με τους άντρες του, οι οποίοι με την
σειρά τους και μετά από πολύωρη μάχη νικήθηκαν από τους Τούρκους.
Ο θάνατος του Διάκου
Ο Αθανάσιος Διάκος είχε πληγωθεί στο πόδι και το σπαθί του είχε σπάσει στην
μάχη. Μετά την μάχη οι Τούρκοι πιάσαν τον Διάκο και τον έφεραν στον Ομέρ
Βρυώνη, ο οποίος του έταξε να τον κάνει αξιωματικό στον στρατό του. Ο Διάκος
αρνήθηκε με το φημισμένο
«Εγώ Γραικός γεννήθηκα, Γραικός θε να πεθάνω !»
Τότε ο Βρυώνης διέταξε να τον σουβλίσουν. Η απάντηση του Διάκου ήταν:
«Για δες μωρέ καιρό που διάλεξε, ο Χάρος να με πάρει, τώρα π' ανθίζουν τα
κλαριά και βγάζει η γης χορτάρι» .
Αποτέλεσμα της μάχης
Αν και στην μάχη της Αλαμάνας οι Έλληνες δεν μπόρεσαν να αντιμετωπίσουν
τους Τούρκους, η πεισματική αντίστασή τους και ιδίως ο μαρτυρικός μα και
ηρωικός θάνατος του Αθανάσιου Διάκου έδωσε δύναμη στους Έλληνες να συνεχίσουν
τον αγώνα και έπλασε έναν από τους πρώτους ηρωικούς θρύλους της Ελληνικής
επανάστασης.
De Siris