Νικόλαος Δημητρακόπουλος
Ο Νικόλαος Δημητρακόπουλος γεννήθηκε στις 28 Ιανουαρίου 1864 και πέθανε στις 21 Δεκεμβρίου 1921, ήταν πολιτικός και νομομαθής.
Βιογραφικά στοιχεία
Γεννήθηκε στην Καρύταινα και σπούδασε νομικά στο πανεπιστήμιο Αθηνών. Αρχικά εργάστηκε ως δικηγόρος στην Αθήνα και το 1906 έθεσε υποψηφιότητα για βουλευτής στην Αρκαδία, όπου απέτυχε να εκλεγεί. Το 1909 του προτάθηκε υπουργικό αξίωμα, το οποίο αρνήθηκε επειδή δεν είχε εκλεγεί απο το λαό.
Στις 8 Αυγούστου 1910 εκλέχθηκε βουλευτής Αρκαδίας και συμμετείχε ως υπουργός Δικαιοσύνης στην πρώτη κυβέρνηση Βενιζέλου. Το 1912 αποχώρησε απο το «Κόμμα των Φιλελευθέρων» και ίδρυσε το «Προοδευτικό κόμμα». Το 1916, ο Βασιλιάς τού έδωσε εντολή να σχηματίσει κυβέρνηση, αλλά ο ίδιος δήλωσε αδυναμία και κατέθεσε την πρόταση. Στις εκλογές του 1920 δεν έλαβε μέρος λόγω ασθένειας, παρόλα αυτά όμως, το κόμμα του κατάφερε να εκλέξει 14 βουλευτές.
Ο Νικόλαος Δημητρακόπουλος ξεχώρισε για τη ρητορική του δεινότητα και για το πλουσιότατο νομοθετικό του έργο κατά τη διάρκεια της παραμονής του στο Υπουργείο Δικαιοσύνης. Με δικές του ενέργειες ιδρύθηκε το Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο, επίσης αύξησε τους δικαστικούς μισθούς για να ενισχύσει την αμεροληψία των λειτουργών της Θέμιδος, καθιέρωσε τη μονιμότητα των δικαστών, έδωσε έμφαση στους νόμους περί προστασίας των εκλογών κ.ά.
Παρόλο που δεν ήταν καθηγητής νομικής, αν και του είχε προταθεί η θέση, το επιστημονικό του έργο υπήρξε σημαντικό, με κυριότερο το Νομικαί Ενασχολήσεις (4 τόμοι), στο οποίο αναφέρονται όλες οι αγορεύσεις του στη Βουλή από την περίοδο 1915-1916 και αφορούν θέματα αστικού, ποινικού και δημοσίου δικαίου. Εκτός απο το επιστημονικά έργα έγραψε και διάφορα άλλα όπως: Πολεμικά Απομνημονεύματα (1898), Θεοκρισία παρά τοις Έλλησιν, Πολιτικά κ.ά.
Απεβίωσε στις 21 Δεκεμβρίου 1921 στη Βιέννη.