Πολυξένη Ματέυ-Ρουσοπούλου
Πολυξένη Ματέυ-Ρουσοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1902 και πέθανε στις 26 Σεπτεμβρίου1999. Φωτισμένη καθηγήτρια ρυθμικής, χορογράφος, πιανίστα και μουσικοπαιδαγωγός. Σπούδασε στο Ωδείο Αθηνών και στη Γερμανία: Ωδείο Λειψίας, Σχολή Guenther Μονάχου και Ένωση Γερμανών Γυμναστών (με ειδίκευση σε "μουσική και κίνηση"). Υπήρξε μαθήτρια του διάσημου συνθέτη (και ιδρυτή της ομώνυμης Σχολής) Καρλ Ορφ.
Το 1925 παντρεύτηκε τον ζωγράφο ρουμανικής καταγωγής Γ. Ματέυ, εγκαταστάθηκε στο Βερολίνο και έπαιρνε μέρος ως σολίστ πιανίστα σε συναυλίες στη Γερμανία, τη Ρουμανία, τη Γιουγκοσλαβία και την Ελλάδα. Το 1931 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα.
Για 4 χρόνια συνεργάστηκε με τη Σχολή Πράτσικα. Το 1936 ίδρυσε τη Σχολή γυμναστικής- ρυθμικής-χορού "Π. Ματέυ" (που από τότε λειτουργεί συνεχώς) και συνεργάστηκε με το Εθνικό Θέατρο (χορογραφία "Ιππόλυτου", κ.λπ.). Επίσης στο διάστημα 1935-1940 δίδαξε στο Ωδείο Αθηνών. Το 1950 εμφανισε για πρώτη φορά στην Ελλάδα χορόδραμα με συνεργασία Ελλήνων μουσουργών και ζωγράφων ("Σάπφειρος", στο Ρεξ).
Έκτοτε έδωσε πολλές χορευτικές παραστάσεις σε εσωτερικό και εξωτερικό και αντιπροσώπευσε την Ελλάδα στις διεθνείς "Δελφιάδες" της Λυών (1953) και της Γενεύης (1957). Συμμετέσχε στις καλλιτεχνικές Εκδηλώσεις της Ελληνικής Περιηγητικής Λέσχης, 1949, 1950, 1951 και του Έτους Αποδήμου Ελληνισμού, 1951. Εισήγαγε πρώτη στον ελληνικό Χώρο (το 1962) το μουσικοκινητικό "Σύστημα Ορφ" (που από το 1960 το δίδασκε στο Ζάλτσμπουργκ και στη συνέχεια το δίδαξε στο Ωδείο του Τορόντο, στην Ολλανδία και τη Γαλλία). Οργάνωσε και στην Αθήνα 3 παρόμοια Σεμινάρια "Όρφ" (Ινστιτούτο "Γκαίτε" 1969, 1973 και 1974).
Διετέλεσε γεν. γραμματέας της Εταιρείας Χριστιανικού Θεάτρου, πρόεδρος του Σωματείου Χορού και Ρυθμικής, μέλος της Επιτροπής Αδείας του Υπ. Παιδείας και μέλος ΔΣ της Ελληνικής Επιτροπής Οργανισμού Προσχολικής Αγωγής. Είναι επίτιμη πρόεδρος του «Ελληνικού Συλλόγου Μουσικοκινητικής Αγωγής C. Orff».
Έγραψε τα βιβλία: "Ελληνικά παιδικά τραγούδια και χοροί" (1963-68), "Τα πρώτα τραγούδια" (1970, με τη συνεργασία του Μίνου Δούνια), "Δόνια Χελιδόνια" (1982, μουσικο-κινητικά παιχνίδια για την προσχολική ηλικία), "Ρυθμική" (1986, η πρώτη ειδική σχετική μελέτη), "Ρυθμός" (1992).
Έχει τιμηθεί με τον Ομοσπονδιακό Σταυρό Α' τάξεως της Γερμανίας και τη διάκριση "Pro merito" του Ιδρύματος Οrff. Το 1961 κυκλοφόρησε τον δίσκο "Ελληνικά δημοτικά τραγούδια για παιδιά".
De Siris