Κώστας Ελευθεράκης
O Κώστας Ελευθεράκης είναι παλαίμαχος διεθνής ποδοσφαιριστής του Παναθηναϊκού. Γεννήθηκε το 1950. Αγωνίστηκε 35 φορές στην Εθνική Ελλάδος και σημείωσε 5 γκολ.
Βιογραφικό
Η οικογένειά του
Ο Κώστας Ελευθεράκης γεννήθηκε στις 18 Ιουλίου 1950 στον Ταύρο (τότε Σφαγεία) της Αθήνας. Καταγόταν από εργατική οικγένεια. Οι γονείς του ονομάζονταν Γιώργος και Πηνελόπη και ο πατέρας του εργαζόταν στο Φωταέριο Αθηνών. Επίσης, είχε έναν ακόμα αδελφό το Νικόλα, που σκοτώθηκε σε νεαρή ηλικία.
Στο Φωστήρα
Ξεκίνησε την καριέρα του από την ομάδα του Φωστήρα, στον οποίο υπέγραψε δελτίο σε ηλικία 12 ετών παίρνοντας ως αντάλλαγμα ένα μεγάλο μπουκάλι γάλα και ένα κομμάτι μπακλαβά! Στο τέλος της σεζόν 1963-64 σε ηλικία μόλις 14 ετών συμπερίληφθηκε στη δεκαεξάδα της ομάδας σε αγώνα με τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα.
Τελικά, το πρώτο επίσημο παιχνίδι που αγωνίστηκε με το Φωστήρα ήταν της επόμενης σεζόν (1964-65) για το πρωτάθλημα της Β΄ Εθνικής, αφού στο μεταξύ ο Φωστήρας υποβιβάστηκε. Ήταν στο Περιστέρι εναντίον του Ατρομήτου. Αγωνίστηκε ως έξω δεξιά και πέτυχε δύο γκολ.
Λίγο αργότερα καλείται στην Εθνική Νέων από τον τότε κόουτς Λάκη Πετρόπουλο. Έπειτα από δοκιμαστικούς αγώνες επιλέγεται στην αποστολή που παίρνει μέρος στο παγκόσμιο πρωτάθλημα νέων στις Κάνες της Γαλλίας. Εκεί καθιερώνεται από τον Πετρόπουλο στα χαφ, θέση που θα αγωνίζεται στο εξής. Η ομάδα φτάνει ως τους τελικούς γύρους και ο ίδιος διαπρέπει και αναδεικνύεται καλύτερος παίκτης του τουρνουά.
Το 1967 καλείται στην Εθνική ανδρών, σε ηλικία μόλις 17 ετών. Αγωνίζεται παράλληλα και στις εθνικές ομάδες Νέων και Ελπίδων και λίγο αργότερα και στην Εθνική Ενόπλων, αφού παρουσιάστηκε ως εθελοντής για να τελειώσει πιο γρήγορα τη θητεία του.
Τότε ήταν που ο Γιάννης Διακογιάννης έγραψε σε ένα άρθρο ότι αν συνεχιστεί αυτό θα τον καταστρέψουν.
Στον Παναθηναϊκό
Το 1967 αποκτήθηκε από τον Παναθηναϊκό, έπειτα από περιπέτειες, μιας και τον ήθελαν τόσο η ΑΕΚ αλλά και ο Ολυμπιακός. Στον ΠΑΟ έμεινε δώδεκα χρόνια γνωρίζοντας μεγάλες επιτυχίες.
Σημαντικές στιγμές στη συμμετοχή του στην ομάδα ήταν η ευρωπαϊκή πορεία του 1970-71 (όπου πέτυχε δυο γκολ) που κατέληξε στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών και η κατάκτηση ενός νταμπλ (1977), τεσσάρων Πρωταθλημάτων (1969, 1970, 1972, 1977) και δυο Κυπέλλων Ελλάδας (1969, 1977).
Σε προσωπικό επίπεδο αναδείχθηκε ποδοσφαιριστής της χρονιάς από τους αθλητικούς συντάκτες δυό χρονιές: 1971 και 1972. Επίσης, το 1972 συμπεριλήφθηκε στη 16άδα των καλύτερων ποδοσφαιριστών της Ευρώπης στο διαγωνισμό Χρυσή Μπάλα του γαλλικού περιοδικού Φράνς Φουτμπόλ.
Εκδηλώθηκε ενδιαφέρον για τη μεταγραφή του στη Ρεάλ Μαδρίτης και αργότερα στην Έβερτον και τη Γιουβέντους, που τελικά δεν καρποφόρησε.
Ο σοβαρός του τραυματισμός στο γόνατο το Μάιο του 1977, σε αγώνα εναντίον του Εθνικού Πειραιά, επηρέασε τη μετέπειτα απόδοσή του.
Στην ΑΕΚ
Το 1980 έφυγε από τον Παναθηναϊκό πηγαίνοντας στην ΑΕΚ, όπου αγωνίστηκε για περίπου ένα χρόνο.
Στη συνέχεια σταμάτησε το ποδόσφαιρο, αφού όμως πρόλαβε να αγωνισθεί για μια ακόμη χρονιά (1981-82) και στο πρωτάθλημα της Β΄ Εθνικής, με τη φανέλα του Φωστήρα.
Μέχρι τότε είχε παίξει σε 331 αγώνες της A’ Eθνικής (308 με τον Παναθηναϊκό) και πέτυχε 90 γκολ (85 με τον Παναθηναϊκό). Με την Εθνική ομάδα αγωνίστηκε για μια δεκαετία σε 35 ματς πετυχαίνοντας 5 γκολ.
Αποχώρηση
Μετά το τέλος της ποδοσφαιρικής του σταδιοδρομίας ασχολήθηκε με τη λειτουργία αθλητικού κέντρου στη Βάρη.
Είναι παντρεμένος με την Ευαγγελία και έχει τρία παιδιά: Γιώργο, Ντανιέλα, Νικόλα.
Τίτλοι-Διακρίσεις
Πρωταθλήματα Α΄ Εθνικής (4): 1969, 1970, 1972, 1977.
Κύπελλα Ελλάδος (2): 1969, 1977.
Φιναλίστ Κυπέλλου Πρωταθλητριών: 1971.
Έλληνας ποδοσφαιριστής της χρονιάς (2): 1971, 1972.
De Siris