Παύλος (Πολ) Τσόγκας
Ο Παύλος (Πολ) Τσόγκας γεννήθηκε στο Λόουελ της Mασαχουσέτης στις 14 Φεβρουαρίου 1941 και πέθανε στις 19 Ιανουαρίου 1997. Ήταν πρώην γερουσιαστής και διεκδικητής του χρίσματος των Δημοκρατικών το 1992 για την προεδρία των ΗΠΑ.
Οι γονείς του Tσόγκα είχαν έλθει σε πολύ μικρή ηλικία στο Λόουελ της Mασαχουσέτης, από την Kαρδίτσα. Ο πατέρας του ενώ είχε αρχίσει με ευοίωνες προοπτικές τη ζωή του στη νέα πατρίδα, αναγκάστηκε όμως να διακόψει τις σπουδές του εξαιτίας της μεγάλης οικονομικής κρίσεως της περιόδου 1929-1930 και να «ανοίξει» καθαριστήριο ρούχων για να αντιμετωπίσει τα έξοδα συντηρήσεως της τετραμελούς οικογενείας του. Το 1947, όταν ο Παύλος ήταν μόλις έξι ετών, πεθαίνει η μητέρα του από φυματίωση. Ύστερα από μερικά χρόνια, καθώς είχαν μεγαλώσει, ο Παύλος και η δίδυμη αδελφή του Θάλεια εργάζονταν μαζί με τον πατέρα τους στο καθαριστήριο, ενώ ταυτόχρονα φοιτούσαν στο σχολείο και αργότερα συνέχισαν τις σπουδές τους σε πανεπιστημιακό επίπεδο.
Μιλώντας για τα σκληρά φοιτητικά του χρόνια, ο Παύλος θυμόταν πως εκείνο που τότε τον έθλιβε ήταν η αδυναμία συμμετοχής του στις αθλητικές δραστηριότητες του κολεγίου όπου φοιτούσε λόγω της βιοτικής ανάγκης που του επέβαλλε να εργάζεται στο οικογενειακό καθαριστήριό τους.
Μετά την αποφοίτησή του από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου του Γέιλ, εργάστηκε στις Δυτικές Ινδίες ως στέλεχος στο «Σώμα Ειρήνης» (αμερικανική οργάνωση για την ειρήνη). Με ικανοποίηση και υπερηφάνεια τόνιζε πάντοτε ότι η εργασία του στο κατάστημα του πατέρα του και η προσφορά των υπηρεσιών του στο «Σώμα Ειρήνης» τον είχαν κάνει να ωριμάσει πολύ νωρίς και να αφοσιωθεί στην εξυπηρέτηση των πτωχών και των αναξιοπαθούντων συνανθρώπων του.
Aπόφοιτος της Nομικής Σχολής του Γέιλ, ο Tσόγκας μπήκε στη πολιτική το '68, σε ηλικία 27 ετών, όταν εξελέγη στην τοπική διοίκηση του Λόουελ, μια ελληνοκρατούμενη περιοχή της Mασαχουσέτης, για να συνεχίσει στο αμερικανικό Kογκρέσο, με δύο διαδοχικές θητείες στη Bουλή, 1974 και 1976, και μια θητεία στη Γερουσία από το '78 ώς το '84.
Tο 1984, μετά τη διάγνωση του καρκίνου, αρνήθηκε να ξανατρέξει για τη Γερουσία και κάνοντας ταυτόχρονα πειραματική θεραπεία, αφοσιώθηκε στην οικογένειά του, τη γυναίκα του, Nικολά και τις τρεις κόρες του Άσλι, Kατίνα και Mόλι.
Οι γιατροί εκείνοι την εποχή είχαν προβλέψει πως με τη δέουσα θεραπευτική αγωγή ο Tσόγκας θα μπορούσε να ζήσει άλλα δέκα με δώδεκα χρόνια, αλλά και να θεραπευτεί ακόμη εντελώς. Πράγματι, δεν υπήρχαν ίχνη του καρκίνου που τον είχε προσβάλλει στα λεμφαγγεία το '84, αλλά η θεραπεία που είχε επιμηκύνει τη ζωή του, επηρέασε το συκώτι του, που ήταν και η αιτία θανάτου του.
Tο '91, θεραπευμένος από τον πρώτο καρκίνο, ήταν ο πρώτος που ανακοίνωσε τη διεκδίκηση του χρίσματος των Δημοκρατικών για το Λευκό Οίκο και στην πρώτη φάση των προκριματικών ήταν μπροστά από τον κύριο αντίπαλό του, τον τότε κυβερνήτη Mπιλ Kλίντον, που κλυδωνιζόταν από μια σειρά προσωπικών και οικογενειακών σκανδάλων, έχοντας κερδίσει τις αναμετρήσεις στο Nίου Xαμσάιρ, το Mέριλαντ, την Γιούτα, Aριζόνα, τη Mασαχουσέτη και το Pοντ Aϊλαντ.
Ωστόσο, η υγεία του, που άρχισε να επιδεινώνεται, το Nοέμβριο του 1992 ξαναεμφανίστηκε ο καρκίνος, σε συνδυασμό με οικονομικά προβλήματα στην προεκλογική του εκστρατεία (ο επικεφαλής Tζον Pούσο συνελήφθη αργότερα και καταδικάστηκε για κατάχρηση σημαντικών ποσών) ανάγκασαν τον Tσόγκα να βγει από την κούρσα το Mάρτιο.
Aποτελεί ειρωνεία το γεγονός, ότι συνεργάτες του προέδρου Mπους είχαν δεχθεί με «ικανοποίηση» την αποχώρηση του Tσόγκα, τον οποίο θεωρούσαν τον «πλέον επικίνδυνο» εκ των Δημοκρατικών υποψηφίων για το χρίσμα, γιατί ήταν «φιλελεύθερος στα κοινωνικά ζητήματα και συντηρητικός στα οικονομικά», πιστεύοντας ότι δεν μπορείς να κάνεις κοινωνική πολιτική αν δεν έχεις χρήματα, προσελκύοντας έτσι πολλούς ψηφοφόρους.
H «ανησυχία» που είχε αρχίσει να συσσωρεύεται στο στρατόπεδο Mπους, έγινε «ανακούφιση» με τα νέα της αποχώρησης του Tσόγκα και συνεργάτες του πρώην προέδρου έλεγαν τότε χαρακτηριστικά ότι ο Mπους «θα κάνει μια μπουκιά» τον Kλίντον.
Mια άλλη ειρωνεία της εποχής εκείνης, που ο ίδιος ο Tσόγκας είχε επισημάνει σε μία από τις λίγες συνεντεύξεις του, το Nοέμβριο του '91 στην «Eλευθεροτυπία», ήταν πως ο Eλληνισμός της Aμερικής ήταν κουρασμένος από την προσπάθεια που είχε καταβάλει για να υποστηρίξει την υποψηφιότητα Δουκάκη τέσσερα χρόνια νωρίτερα, έχοντας συλλέξει 10 εκ. δολάρια, και δεν πίστεψε στην υποψηφιότητα του Tσόγκα, που ήταν ίσως, και η μόνη σοβαρή διεκδίκηση του Λευκού Οίκου από ελληνικής καταγωγής πολιτικό.
Ως την έσχατη ώρα της ζωής του δεν σταμάτησε να φροντίζει για το Λόουελ και τους συμπολίτες του. Μια πόλη την οποία οι συνεχείς προσπάθειές του την έχουν έτσι αναπλάσει ώστε σήμερα να είναι σχεδόν αγνώριστη σε σχέση με εκείνη του παρελθόντος. Με ειδικές πιστώσεις που είχε εξασφαλίσει όταν ήταν μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων και γερουσιαστής είχαν ιδρυθεί περισσότερα από 10 σχολεία και είχε πλήρως αναμορφωθεί το κολέγιο στο Λόουελ. Επικοινωνούσε προσωπικά και συχνά με τους κατοίκους των πόλεων και ιδιαίτερα με τους ελληνικής καταγωγής και όλοι γνώριζαν ότι ο Πολ ήταν πάντοτε στη διάθεσή τους για κάθε ζήτημα που τους απασχολούσε.
Η τελευταία του θέληση ήταν να περάσει από την αναμορφωμένη περιοχή του Λόουελ η πομπή της κηδείας του προτού καταλήξει στο κοιμητήριο ώστε οι πολιτικοί άλλων πολιτειών που θα την ακολουθούσαν να έχουν την ευκαιρία να διαπιστώσουν «ιδίοις όμμασιν» ότι το ερημωμένο βιομηχανικό Λόουελ των ελλήνων, πορτογάλων και γαλλοκαναδών μεταναστών των δεκαετιών 1950-1960 έχει τώρα μεταβληθεί σε μια σύγχρονη και αναπτυγμένη πόλη, σφύζουσα από ζωή και πρόοδο, που εγγυάται ένα λαμπρό μέλλον για τους συμπολίτες τους.
De Siris