Δευτέρα 30 Νοεμβρίου 2009

Βίοι παρόμοιοι.....

Ο Γιωργάκης και ο Αποστάτης.....Βίοι παρόμοιοι.....

Στις 4 Οκτωβρίου ο Γιωργάκης, έγινε Γιώργος και ορκίστηκε Πρωθυπουργός της Ελλάδας, μετά την μεγάλη, σε διαφορά, νίκη του ΠΑΣΟΚ επί της Νέας Δημοκρατίας. Με διαφορά 55 μέρες ο Αποστάτης Αντώνης Σαμαράς έγινε ο νέος αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας, της παράταξης που επί 16 χρόνια τον κατηγορούσαν ότι έριξε από την εξουσία.

Δυο αστοί, συμφοιτητές και φίλοι, έχουν αυτή την στιγμή στα χέρια τους την τύχη των δυο μεγαλύτερων κομμάτων στην Ελλάδα. Έχουν το 78% του Ελληνικού Λαού στο πλάι τους και σε αυτούς μεταβιβάστηκε η ευθύνη για να οδηγήσουν την Ελλάδα σε μια νέα εποχή. Ο Γιώργος Παπανδρέου από την θέση του Πρωθυπουργού, ο Αντώνης Σαμαράς από την θέση του ηγέτη της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης.

Οι διαφορές που τους χωρίζουν ιδεολογικά είναι πολλές, όμως το όραμα και των δυο είναι το ίδιο. Μια νέα Ελλάδα, σύγχρονη, δημοκρατική, με σεβασμό στον πολίτη, για ισονομία, αξιοκρατία, δικαιοσύνη. Ο τρόπος μερικές φορές δεν μετράει. Σημασία έχει το αποτέλεσμα να είναι εκείνο που χρειάζεται ο τόπος.

Η εκλογική συμπεριφορά των πολιτών έδειξε, με έμφαση, ότι κουράστηκε να κυβερνάται από συμφέροντα, από φαυλότητα και αναξιοκρατία. Ο Έλληνας έχει πολιτικό αισθητήριο για το τι είναι καλό γι αυτόν. Το ξέρει και ξέρει ότι δεν πήγαινε άλλο με τον συγκεκριμένο τρόπο διακυβέρνησης. Ο Έλληνας αποφάσισε να πάρει στα χέρια του την ζωή του και το απέδειξε ψηφίζοντας το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου για κυβέρνηση.

Θεωρώ ότι δεν ψηφίστηκε ο Παπανδρέου για αυτά που υποσχέθηκε ότι θα δώσει, γιατί στην πραγματικότητα ποτέ δεν υποσχέθηκε ότι θα κάνει παροχές, αλλά γιατί έδειξε ότι είναι ένας πολιτικός με διαφορετική νοοτροπία κι αυτό ήταν που μέτρησε περισσότερο απ’ όλα. Η απομάκρυνση όλων αυτών που ενεπλάκησαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο σε σκάνδαλα κακοδιαχείρισης και η ανάδειξη νέων ανθρώπων( όχι βέβαια και ικανότερων) σε θέσεις βουλευτών, είναι το ξεκίνημα της αλλαγής στο πολιτικό σκηνικό. Ο Παπανδρέου θέλει να πετύχει και ο κόσμος θέλει και θα τον βοηθήσει. Όχι το κόμμα, γιατί εκεί θα έχει την μεγαλύτερη αντιπολίτευση.

Αυτή την στιγμή πραγματοποιείται ένα μεγάλο πείραμα στην Ελλάδα και η ΕΕ που βρίσκεται από πίσω θέλει να πετύχει. Είναι η ευκαιρία, για όλους και περισσότερο για την ΕΕ να αποκτήσει και να λειτουργήσει, αυτό που θα βγει ως αποτέλεσμα από τις δυο χώρες που γίνεται το πείραμα της νέας οικονομικο-πολιτικο-κοινωνικής πρακτικής. Πορτογαλία και Ελλάδα είναι τα πειραματόζωα στο νέο όραμα του αιώνα που διανύουμε για την Ενωμένη Ευρώπη. Και είναι συναπόφαση όλων των ηγετών της. Λίγοι ίσως να το ξέρουν και πολλοί λιγότεροι που το έχουν καταλάβει.

Στα δικά μας η αλλαγή ήρθε με την εκλογή του Παπανδρέου στην κυβέρνηση και του Αντώνη Σαμαρά στην Αντιπολίτευση, όπως προαναφέρθηκε. Το παλιό σιγά-σιγά αποχωρεί και το νέο έρχεται. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ από το 2004 μεθοδικά και παρ’ όλες τις ήττες και την αμφισβήτηση που δέχτηκε, ξεκαθάρισε τον κομματικό μηχανισμό από εκείνα τα στοιχεία που λειτουργούσαν ως βαρίδια και καθόρισε αυτός το πολιτικό παιχνίδι. Βέβαια πολλοί απ’ όσους συμμετέχουν στην Βουλή με το ΠΑΣΟΚ δεν έχουν καταλάβει τι συμβαίνει και τι αλλαγές επέρχονται. Οι αλλαγές στον εκλογικό χάρτη με τον Καποδίστρια 2 και το νέο εκλογικό σύστημα θα κάνει επισφαλείς τις θέσεις τους. Η αλήθεια είναι ότι το συγκεκριμένο κοινοβουλευτικό σχήμα θα είναι αλλαγμένο κατά το μεγαλύτερο ποσοστό του στις επόμενες εκλογές, αφού το νέο αίμα που θα επανδρώσει το κίνημα είναι έτοιμο και έχει αναλάβει δράση. Ένα πρώτο δείγμα πιστεύω ότι θα φανεί στις επερχόμενες εκλογές για την Τοπική Αυτοδιοίκηση.

Στο χώρο της Νέας Δημοκρατίας τα πράγματα θα εξελιχθούν με παρόμοιο τρόπο, αφού ο νέος Πρόεδρος ξέρει πολύ καλά τα προβλήματα που υπάρχουν τόσο στα οργανωτικά όσο και στο στελεχιακό δυναμικό. Και οι αλλαγές θα είναι άμεσες και χωρίς ενοχές. Αυτό σημαίνει ότι το πολιτικό σκηνικό αλλάζει άρδην και η Ελλάδα είναι σε πορεία, για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια, ανάπτυξης.

Βέβαια ο χρόνος δεν είναι με το μέρος των δυο ηγετών αλλά έχουν έναν σύμμαχο σημαντικό και αυτός ο σύμμαχος δεν είναι άλλος από τους πολίτες που τους ψήφισαν. Είναι η μεγάλη ευκαιρία για την Ελλάδα, σε μια περίοδο δύσκολη για την χώρα μόλις ένα βήμα πριν από την οικονομική κατάρρευση.

Οι Έλληνες έχουμε αποδείξει ότι τα καταφέρνουμε στα δύσκολα. Αποφασίσαμε για τους ηγέτες που θέλουμε και τις αλλαγές που πρεσβεύουν. Είναι υποχρέωση μας όμως και να τους βοηθήσουμε αλλάζοντας την νοοτροπία μας.

Στα τέλη του Φθινοπώρου έχω την αίσθηση ότι άνθισαν τα όνειρα μας.

Σάββατο 28 Νοεμβρίου 2009

Κώστας Καρυωτάκης


Κώστας Καρυωτάκης

Βιογραφία

Γεννήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 1896 στην Τρίπολη. Ο πατέρας του ήταν νομομηχανικός κι έτσι στα παιδικά του χρόνια αναγκάστηκε να αλλάζει συνέχεια τόπο διαμονής. Πέρασε από το Αργοστόλι, τη Λευκάδα, τη Λάρισα, την Καλαμάτα, την Αθήνα, μέχρι και από τα Χανιά.

Από το 1912 δημοσιεύει ποιήματα σε διάφορα παιδικά περιοδικά. Αφού πήρε το δίπλωμα της Νομικής Σχολής των Αθηνών, διορίστηκε υπάλληλος στη Νομαρχία Θεσσαλονίκης. Η ελεύθερη φύση του δεν μπορούσε να δεχθεί την γραφειοκρατία της κρατικής μηχανής, την όποια και καυτηριάζει όποτε μπορεί (χαρακτηριστικό το πεζό: ΚΑΘΑΡΣΙΣ). Γι' αυτό και μετατέθηκε πολλές φορές διωκόμενος από ανωτέρους του. Στη διάρκεια αυτών των μεταθέσεων γνωρίζει την ανία και τη μιζέρια της επαρχίας, πράγμα που τον στιγματίζει.

To Φεβρουάριο του 1919 εκδίδει την πρώτη του συλλογή: "Ο πόνος των ανθρώπων και των πραγμάτων", η οποία τυγχάνει αδιάφορης ή υποτιμητικής κριτικής. Τον ίδιο χρόνο εκδίδει μαζί με τον φίλο του Άγη Λεβέντη (με τα ψευδώνυμα Μίμης Χλαπάτσας και Νίκος Τσαπατσούλιας, αντίστοιχα) το σατιρικό περιοδικό "Η Γάμπα", που παρά την επιτυχία του κυκλοφόρησε μόνο σε έξι τεύχη γιατί η αστυνομία απαγόρευσε την έκδοσή του.

Το 1921 κυκλοφορεί τη δεύτερη συλλογή του τα "Νηπενθή". Εκείνο τον καιρό συνδέεται με την ποιήτρια Μ.Πολυδούρη, συνάδελφό του στη Νομαρχία Αττικής. Πολλοί ισχυρίζονται ότι οι σχέσεις τους ήταν ερωτικές. Το 1924 ταξιδεύει στο εξωτερικό, στην Ιταλία και τη Γερμανία. Το Δεκέμβριο του 1927 κυκλοφορεί η τελευταία του συλλογή, "Ελεγεία και Σάτιρες".

Το Φεβρουάριο του 1928 ο Καρυωτάκης αποσπάται στην Πάτρα και τον Ιούνιο στην Πρέβεζα. Από εκεί στέλνει απελπισμένα γράμματα σε συγγενείς και φίλους, περιγράφοντας την αθλιότητα που κυριαρχεί σ' αυτήν την πόλη (χαρακτηριστικό το ποίημα ΠΡΕΒΕΖΑ). Στις 20 Ιουλίου πηγαίνει στο Μονολίθι και γυμνός πέφτει στην θάλασσα προσπαθώντας - επί δέκα ώρες - να πνιγεί, μάταια όμως γιατί ήταν καλός κολυμβητής. Το πρωί της 21, γυρνώντας σπίτι του, πίνει ήρεμος το γάλα που του προσφέρει η σπιτονοικοκυρά του, ξαναφεύγει, αγοράζει ένα περίστροφο και πάει σ' ένα καφενεδάκι, όπου φυτεύει μια σφαίρα στην καρδιά του. Στην τσέπη του βρίσκεται το τελευταίο σημείωμά του :

ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ

Είναι καιρός να φανερώσω την τραγωδία μου. Το μεγαλύτερο μου ελάττωμα στάθηκε η αχαλίνωτη περιέργειά μου, η νοσηρή φαντασία και η προσπάθειά μου να πληροφορηθώ για όλες τις συγκινήσεις, χωρίς τις περσότερες, να μπορώ να τις αισθανθώ. Τη χυδαία όμως πράξη που μου αποδίδεται τη μισώ. Εζήτησα μόνο την ιδεατή ατμόσφαιρά της, την έσχατη πικρία. Ούτε είμαι ο κατάλληλος άνθρωπος για το επάγγελμα εκείνο. Ολόκληρο το παρελθόν μου πείθει γι' αυτό. Κάθε πραγματικότης μου ήταν αποκρουστική.

Είχα τον ίλιγγο του κινδύνου. Και τον κίνδυνο που ήρθε τον δέχομαι με πρόθυμη καρδιά. Πληρώνω για όσους, καθώς εγώ, δεν έβλεπαν κανένα ιδανικό στη ζωή τους, έμειναν πάντα έρμαια των δισταγμών τους, ή εθεώρησαν την ύπαρξη τους παιχνίδι χωρίς ουσία. Τους βλέπω να έρχονται ολοένα περισσότεροι μαζί με τους αιώνες. Σ' αυτούς απευθύνομαι.

Αφού εδοκίμασα όλες τις χαρές !!! είμαι έτοιμος για έναν ατιμωτικό θάνατο. Λυπούμαι τους δυστυχισμένους γονείς μου, λυπούμαι τα αδέλφια μου. Αλλά φεύγω με το μέτωπο ψηλά. Ήμουν άρρωστος.

Σας παρακαλώ να τηλεγραφήσετε, για να προδιαθέσει την οικογένειά μου, στο θείο μου Δημοσθένη Καρυωτάκη, οδός Μονής Προδρόμου, πάροδος Αριστοτέλους, Αθήνας.

Κ.Γ.Κ.

[Υ.Γ.] Και για ν' αλλάξουμε τόνο. Συμβουλεύω όσους ξέρουν κολύμπι να μην επιχειρήσουνε ποτέ να αυτοκτονήσουν δια θαλάσσης. Όλη νύχτα απόψε επί δέκα ώρες, εδερνόμουν με τα κύματα. Ήπια άφθονο νερό, αλλά κάθε τόσο, χωρίς να καταλάβω πώς, το στόμα μου ανέβαινε στην επιφάνεια. Ορισμένως, κάποτε, όταν μου δοθεί η ευκαιρία, θα γράψω τις εντυπώσεις ενός πνιγμένου.

Κ.Γ.Κ.

ΣΥΝΟΠΤΙΚΟ ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΟ

1896 30 Οκτωβρίου: Γέννηση Κ.Γ.Κ στην Τρίπολη· δευτερότοκο παιδί του νομομηχανικού Γεωργίου Κ. Καρυωτάκη (από τη Συκιά της Κορινθίας) και της Τριπολιτσιώτισσας Κατήγκως Αθ. Σκάγιαννη. Έχει μια αδελφή ένα χρόνο μεγαλύτερή του, τη Νίτσα, και το 1899 θα αποκτήσει έναν αδελφό, το Θάνο. Λόγω των μεταθέσεων του πατέρα, περνά τα παιδικά χρόνια σε διάφορες πόλεις: Λευκάδα, Αργοστόλι, Λάρισα, Καλαμάτα.

1909 (13 ετών) Στην Πάτρα, έως το 1911;

1910 (14 ετών) Αύγουστος: Μνημονεύεται σε διαγωνισμό διηγήματος της Διαπλάσεως των Παίδων

1912 (16 ετών) Στα Χανιά, έως το Σεπτέμβριο 1913 -- Πρώτοι στίχοι -- Αρχή συνεργασίας με λαϊκά περιοδικά της Αθήνας: Ελλάς, Παρνασσός κ.α., έως το 1916

1913 (17 ετών) Ερωτεύεται τη Χανιώτισσα Άννα Σκορδύλη· ο δεσμός τους θα συνεχιστεί, με διακοπές, τουλάχιστον ως το 1922 -- Αποφοιτά (“λίαν καλώς”) από το Γυμνάσιο Χανίων -- Σεπτέμβριος: Στην Αθήνα, για Νομικά.

1914 (18 ετών) Παραθερίζει στα Χανιά -- Επιτρέφοντας στην Αθήνα, πιάνει μοναχικό δωμάτιο στη Νεάπολη -- Αρχή φιλίας με τον Άγη Λεβέντη.

1915 (19 ετών) Γάμος Άννας Σκορδύλη -- Αρχή φιλίας με το Χαρίλαο Σακελλαριάδη -- Μάρτιος: Δύο ποιήματά του δημοσιεύονται στην εφημερίδα Ακρόπολη, με επαινετικά σχόλια του Βλάση Γαβριηλίδη.

1916 (20 ετών) Ιανουάριος: Απαγγέλλει τρία ποιήματά του στο σύλλογο “Αρμονία” -- Μάρτιος: Διάλεξή του περί Ερεντιά στο Σύλλογο εμποροϋπαλλήλων Αθηνών -- Παύει να δημοσιεύει, ως το 1919 -- Νοέμβριος: Κατατάσσεται στη Φοιτητική Φάλαγγα -- Ο πατέρας του απολύεται ως αντιβενιζελικός· θα αποκατασταθεί στα 1917.

1917 (21 ετών) Δεκέμβριος: Πτυχιούχος Νομικής (“λίαν καλώς”)

1918 (22 ετών) Επισκέπτεται τους γονείς του στη Θεσσαλονίκη -- Επιστρατεύεται, μα εγγράφεται στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών και παίρνει αναστολή.

1919 (23 ετών) Ιανουάριος: Πρώτη συνεργασία στο νουμά, με ποιητική μετάφραση -- Παίρνει άδεια δικηγόρου μα δε βρίσκει πελάτες -- Φεβρουάριος: Εκδίδει τη συλλογή Ο πόνος του Ανθρώπου και των Πραγμάτων -- Ιούνιος: Πρώτη πρωτότυπη συνεργασία στο Νουμά. -- Αύγουστος: Στη στήλη αλληλογραφίας του Νουμά δημοσιεύεται ανώνυμα “Ο Μιχαλιός” με τίτλο “Στρατός” -- Σεπτέμβριος: Εκδίδει με τον Άγη Λεβέντη, το σατιρικό περιοδικό Η Γάμπα -- Οκτώβριος: Κατάσχεση του τίτλου της Γάμπας -- Νοέμβριος: Αναλαμβάνει υπηρεσία στη Νομαρχία Θεσσαλονίκης ως Γραμματεύς Α' του Υπουργείου Εσωτερικών -- Πρώτη συνεργασία στο Λόγο (Κων/πόλεως) -- Βραβεύεται από το Νουμά σε διαγωνισμό ποιημάτων για παιδιά.

1920 (24 ετών) Φεβρουάριος: Στρατεύεται -- Μάιος: Βραβεύεται στον Φιλαδέλφειο Διαγωνισμό για την ανέκδοτη συλλογή Τραγούδια της Πατρίδας· ποιήματά της θα περιληφθούν στα Νηπενθή -- Ιούλιος: Στην Κρήτη, με δίμηνη αναρρωτική άδεια -- Γράφει το φαντεζίστικο μονόπρακτο Ο Άρρωστος (σήμερα χαμένο) -- Σεπτέμβριος: Απαλλάσσεται, για λόγους υγείας, από τις στρατιωτικές υποχρεώσεις -- Νοέμβριος: Μετατίθεται στη Νομαρχία Άρτης όπου ασκεί χρέη νομάρχη -- Δημοσιεύει “Το καύκαλο” -- Πιθανώς αρχίζει να χρησιμοποιεί ναρκωτικά -- Τρία ποιήματά του συμπεριλαμβάνονται στην ανθολογία του Τέλλου Άγρα, Οι Νέοι.

1921 (25 ετών) Ιούνιος: Πρώτη συνεργασία στη Μούσα -- Γράφει, με τον Σακελλαριάδη και με μουσική του εξαδέλφου του Θόδωρου Δ. Καρυωτάκη, τη θεατρική επιθεώρηση Πελ-Μελ (δεν ανεβάστηκε) -- Αύγουστος: Εκδίδει τα Νηπενθή -- Σεπτέμβριος: Μετατίθεται στη Νομαρχία Κυκλάδων (Σύρος) -- Δεκέμβριος: Μετατίθεται στη Νομαρχία Αττικής -- Πρώτη συνεργασία στο περιοδικό Παιδική Χαρά.

1922 (26 ετών) Απρίλιος: Η Μαρία Πολυδούρη ερωτεύεται τον Καρυωτάκη, μα ο δεσμός του με τη Σκορδύλη φαίνεται να συνεχίζεται -- Γράφει το “Υστεροφημία” -- Αύγουστος: Εξετάσεις στον Άρειο Πάγο (“λίαν καλώς”) -- Οκτώβριος: Η Πολυδούρη του προτείνει να παντρευτούν, αν και της έχει δηλώσει πως πάσχει από σύφιλη -- Πρώτη συνεργασία στον Έσπερο (Σύρου) -- Ένα ποίημά του συμπεριλαμβάνεται στην Ανθολογία των Νέων Ποιητών μας του Φ.Γιοφύλλη, με την πληροφορία πως ο ποιητής κατάγεται από την Κρήτη.

1923 (27 ετών) Απρίλιος: Διορίζεται έκτακτος υπάλληλος του Υπουργείου Υγιεινής, Πρόνοιας και Αντιλήψεως -- Γράφει το “Τραγούδι παραφροσύνης” [=“Ωχρά σπειροχαίτη”] -- Πρώτη συνεργασία στη Νέα Ζωή (Αλεξάνδρειας) -- Ιούνιος: Προάγεται σε εισηγητή στη Νομαρχία Αττικής -- Οκτώβριος: Διορίζεται μόνιμος εισηγητής στην Κεντρική Υπηρεσία του Υπουργείου Υγιεινής -- Νοέμβριος: Προϊστάμενος του Β' Γραφείου Εποπτείας Εγκαταστάσεως Προσφύγων.

1924 (28 ετών) Φεβρουάριος: Μετέχει στη συλλογική σύνταξη του περιοδικού Εμείς -- Αύγουστος: Ταξιδεύει στη Γερμανία (Βερολίνο, Λειψία) και την Ιταλία (Νεάπολη, Ρώμη, Βενετία) -- Σκέπτεται να παραιτηθεί από τη δημόσια υπηρεσία και να γίνει παραγγελιοδόχος -- Τρία ποιήματά του συμπεριλαμβάνονται στην Εκλογή Νεοελληνικών Ποιημάτων του Γ.Ε.Αυλωνίτου.

1925 (29 ετών) Σεπτέμβριος: Τοποθετείται στο Τμήμα Κοινωνικής Υγιεινής ως Γραμματέας του Ιατροσυνεδρίου (= Ανωτάτου Υγειονομικού Συμβουλίου)

1926 (30 ετών) Ιανουάριος: Κατάργηση του Υπουργείου Υγιεινής -- Φεβρουάριος: Τοποθετείται στη Διεύθυνση Υγιεινής του Υπουργείου Εσωτερικών -- Αύγουστος: Επανίδρυση του Υπουργείου Υγιεινής -- Οκτώβριος: Ταξιδεύει στη Ρουμανία -- Δεκέμβριος: Τοποθετείται στο Τμήμα Αγαθοεργών Ιδρυμάτων -- Πρώτη Συνεργασία στην Κυριακή του Ελεύθερου Βήματος -- Δύο ποιήματά του περιλαμβάνονται στην ανθολογία των Ι.Μ Παναγιωτόπουλου και Π.Χάρη, Διάλογοι και ποιήματα για παιδιά.

1927 (31 ετών) Μάιος: Πρώτη συνεργασία με τη Νέα Εστία. Παρακολουθεί τις Δελφικές Εορτές -- Σεπτέμβριος: Δημοσιεύει το “Ιδανικοί Αυτόχειρες” -- Νοέμβριος: Απολογείται για άγνωστο πειθαρχικό αδίκημα -- Δεκέμβριος: Εκδίδει το Ελεγεία και Σάτιρες -- Ο υπουργός Μιχ. Κύρκος του επιβάλλει πρόστιμο ίσο προς το ήμισυ του μισθού του -- Μετακινείται στο Τμήμα Λοιμωδών Νόσων.

1928 (32 ετών) Ιανουάριος: Εκλέγεται Γενικός Γραμματέας του Δ.Σ. της Ενώσεως Δημοσίων Υπαλλήλων Αθηνών -- Αποσπάται στη Νομαρχία Πατρών -- Μετέχει ενεργά στην Οικονομική Επιτροπή της Συνομοσπονδίας Δημοσίων Υπαλλήλων Ελλάδος: συνεργάζεται για τη σύνταξη, προγραμματικής προκήρυξης και στη μελέτη για σοβαρές οικονομικές περικοπές στον Κρατικό Προϋπολογισμό -- Φεβρουάριος: Δημοσιεύει το άρθρο “Ανάγκη Χρηστότητος: Το Δημοσιουπαλληλικόν Ζήτημα” -- Παραιτείται από Γεν. Γραμματέας της Ε.Δ.Υ.Α. και αναλαμβάνει υπηρεσία στην Πάτρα -- Μάρτιος: Ο Μιχ. Κύρκος του επιβάλλει πρόστιμο ίσο προς τις αποδοχές του δέκα ημερών, γιατί δεν επήγε εμπρόθεσμα στην Πάτρα -- Μεταφράζει το διήγημα “Ο Χαρτοπαίκτης” του E.T.A. Χόφμαν, αρχίζοντας την επ' αμοιβή συνεργασία του στο Περιοδικόν της Μεγάλης Ελληνικής Εγκυκλοπαίδειας -- Απρίλιος: Ταξιδεύει στο Παρίσι για "απονενοημένες" ιατρικές εξετάσεις -- Μάιος: Μετατίθεται στη Νομαρχία Πρεβέζης -- Τελειώνει τα “Αισιοδοξία” και “Όταν κατέβουμε...” -- 18 Ιουνίου: Φθάνει στην Πρέβεζα, ελπίζοντας ότι ως τα τέλη του μηνός θα έχει μετατεθεί στην Αθήνα -- Καθαρογράφει έξι πεζογραφήματα, και γράφει το: “Η ζωή του” καθώς και το ποίημα “Πρέβεζα” -- 21 Ιουλίου: Αφού προσπάθησε να πνιγεί στη θάλασσα, αυτοκτονεί με πιστόλι.

Κώστας Καρυωτάκης

“Πρέβεζα ” 1928

Θάνατος είν' οι κάργες που χτυπιούνται

στους μαύρους τοίχους και στα κεραμίδια,

θάνατος οι γυναίκες που αγαπιούνται

καθώς να καθαρίζουνε κρεμμύδια.


Θάνατος οι λεροί, ασήμαντοι δρόμοι

με τα λαμπρά, μεγάλα ονόματά τους,

ο ελαιώνας, γύρω η θάλασσα, κι ακόμη ο ήλιος,

θάνατος μέσα στους θανάτους.


Θάνατος ο αστυνόμος που διπλώνει,

για να ζυγίσει, μιά "ελλιπή" μερίδα,

θάνατος τα ζουμπούλια στο μπαλκόνι

κι ο δάσκαλος με την εφημερίδα.


Βάσις, Φρουρά, Εξακονταρχία Πρεβέζης.

Την Κυριακή θ' ακούσουμε τη μπάντα.

Επήρα ένα βιβλιάριο Τραπέζης,

πρώτη κατάθεσις δραχμαί τριάντα.


Περπατώντας αργά στην προκυμαία,

"υπάρχω;" λες, κι ύστερα: "δεν υπάρχεις!"

Φτάνει το πλοίο. Υψωμένη σημαία.

Ίσως έρχεται ο κύριος Νομάρχης.


'Αν τουλάχιστον, μέσα στους ανθρώπους αυτούς,

ένας επέθαινε από αηδία...

Σιωπηλοί, θλιμμένοι, με σεμνούς τρόπους,

θα διασκεδάζαμε όλοι στην κηδεία.

Παρασκευή 27 Νοεμβρίου 2009

Δημήτρης Ψαθάς

Δημήτρης Ψαθάς

Ο Δημήτρης Ψαθάς γεννήθηκε τον Οκτώβριο του 1907 και πέθανε στις 13 Νοεμβρίου 1979, υπήρξε Έλληνας δημοσιογράφος, χρονογράφος, ευθυμογράφος,και θεατρικός συγγραφέας.

Βιογραφία

Καταγόταν από την Τένεδο και γεννήθηκε στη Τραπεζούντα του Πόντου τον Οκτώβριο του 1907 και το 1923 μετά το τέλος της μικρασιατικής εκστρατείας εγκαταστάθηκε στην Αθήνα όπου τελειώνοντας τις σπουδές του αφιερώθηκε τόσο στη δημοσιογραφία και ιδιαίτερα στην ευθυμογραφία όσο και στο θέατρο. Εργάστηκε στις εφημερίδες «Ελεύθερο Βήμα», σε ηλικά 18 ετών, όπου άρχισε να δημοσιογραφεί στο δικαστικό ρεπορτάζ. Ακολούθησαν τα «Αθηναϊκά Νέα», για πολλά χρόνια στα «Νέα» ως χρονογράφος και τελευταία στην «Ελευθεροτυπία». Το 1937 εξέδωσε το πρώτο του χιουμοριστικό βιβλίο με τον τίτλο «Η θέμις έχει κέφια» και τον επόμενο χρόνο το δεύτερο βιβλίο του «Η Θέμις έχει νεύρα». Το έργο που τον έκανε όμως πανελλήνια γνωστό ήταν το «Μαντάμ Σουσού».

Εργογραφία

Χειμώνας του 41 (1945)
Αντίσταση (1945)
Το χιούμορ μια εποχής (1946)
Οι Πιτσιρίκι
Σ΄αυτά περιγράφει τα δύσκολα χρόνια της Ιταλογερμανικής κατοχής.
Κάτω από τους Ουρανοξύστες (1950)
Στη Χώρα των μυλόρδων (1951)
Παρίσι Σταμπούλ και άλλα εύθυμα ταξίδια (1951)

Τα τρία τελευταία αποτελούν περισσότερο εντυπώσεις από τα ταξίδια του στην Αμερική, Αίγυπτο, Κωνσταντινούπολη και Αγγλία με πολλά ευθυμογραφικά στοιχεία εμπλουτισμένα και με διάφορα σχόλια πολιτικά και κοινωνικά. «Οικογένεια Βλαμένου» (1956), χιουμοριστικό μυθηστόρημα και μια σειρά εύθυμων διηγημάτων με τίτλο «Έτοιμοι να γελάσουμε» (1960). Επίσης επιλογή χρονογραφημάτων περιέλαβε στα βιβλία του «Από την εύθυμη πλευρά», «Στο καρφί και στο πέταλο» και «Πέρα βρέχει» (1960).

Τα θεατρικά του έργα, κωμωδίες, παίχτηκαν απ΄ όλους σχεδόν τους θιάσους της Αθήνας και με τους καλλίτερους έλληνες ηθοποιούς. Σπουδαιότερα εξ αυτών ήταν: «Το στραβόξυλο» (1940), «Ο εαυτούλης μου» (1941), «Οι ελαφρόμυαλοι» (1942), «Μαντάμ Σουσού» (1942), «Σκίτσα της εποχής» (1944), «Φον Δημητράκης» (1947), «Η ζωή μου είναι ωραία» (1952), Ζητείται ψεύτης (1953), «Μικροί Φαρισαίοι» (1954), «Ο φαύλος κύκλος» (1954), «Ένας βλάκας και μισός» (1956), «Προς Θεού μεταξύ μας» (1957), «Φωνάζει ο κλέφτης» (1958),«Εταιρεία θαυμάτων» (1959), «Η Μαίρη τα λέει όλα» (1960), «Εξοχικόν κέντρον ο Έρως» (1960), «Εμπρός να γδυθούμε» (1962), η «Χαρτοπαίχτρα» (1963), «Ξύπνα Βασίλη» (1965), ο «Αχόρταγος» (1966), «Ο Κουτσομπόλης» (1968), «Προίκα μου αγαπημένη» (1968), «Οι ατίθασοι» (1970), «Ο αφελής» (1973), «Το ανθρωπάκι» (1974) κ.α. Έγραψε επίσης χρονικό από την ζωή του, τους διωγμούς και την αντίσταση της ιδιαίτερης πατρίδας του, το «Γη του Πόντου». Τελευταία του βιβλία ήταν «Σε ήχο πλάγιο» (1973) και «Μαίηντ ιν Αμέρικα».

Υπήρξε σύμβουλος της Εταιρίας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων καθώς και μέλος της Ενώσεως Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών (ΕΣΗΕΑ). Μιλούσε αγγλικά και γαλλικά. Ήταν κάτοικος Φιλοθέης. Πέθανε στις 13 Νοεμβρίου του 1979.

De Siris

Ψήφισμα

ΨΗΦΙΣΜΑ

Οι Μακεδονικές Οργανώσεις καθώς και οι φορείς που υποστηρίζουν τις θέσεις και τις απόψεις των τριών εκατομμυρίων Μακεδόνων, τόσο στο εσωτερικό της χώρας όσο και στο εξωτερικό, έχοντας επίγνωση της κρισιμότητας στην οποία έχει περιέλθει η διαπραγμάτευση για το όνομα της ΠΓΔΜ, καλούν την Κυβέρνηση καθώς και τους πολιτικούς Αρχηγούς και Βουλευτές όλων των κομμάτων, όπως διαφυλάξουν τα εθνικά συμφέροντα και την εθνική αξιοπρέπεια από την επιβουλή των Σλάβων των Σκοπίων κατά της Ιστορίας και του Πολιτισμού της Μακεδονίας και συνακόλουθα της Ελλάδος.

ΔΗΛΩΝΟΥΝ ότι δεν πρόκειται να δεχθούν την συμπερίληψη του όρου Μακεδονία στο όνομα του κράτους των Σκοπίων.

ΖΗΤΟΥΝ από την Κυβέρνηση να εγκαταλείψει την πολιτική του γεωγραφικού προσδιορισμού και να συμπεριλάβει στη διαπραγμάτευση και τα ζητήματα του καθορισμού της ονομασίας του έθνους, της υπηκοότητας και της γλώσσας, ώστε να αποτραπεί η χρήση του όρου Μακεδονία.

ΚΑΛΟΥΝ την Κυβέρνηση να αρνηθεί την έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της ΠΓΔΜ, καθώς και την ένταξή της στο ΝΑΤΟ ή σε άλλους Διεθνείς Οργανισμούς, στους όποίους η χώρα μας έχει το δικαίωμα της αρνησικυρίας, προτού λυθούν τα προβλήματα του ονόματος, της εθνότητας, της υπηκοότητας και της γλώσσας.

ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΕΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ

Παμμακεδονική Ένωση Αμερικής

Παμμακεδονική Ένωση Αυστραλίας

Παμμακεδονική Ένωση Καναδά

Παμμακεδονική Ένωση Ευρώπης

Μακεδονικά Τμήματα Αφρικής

Κέντρο Μακεδονικών Σπουδών (ΗΠΑ)

Διεθνές Ίδρυμα Μνημείου Μεγάλου Αλεξάνδρου

Φιλόπτωχος Αδελφότης Ανδρών Θεσσαλονίκης

Φιλόπτωχος Αδελφότης Κυριών Θεσσαλονίκης

Σωματείο ΑΧΕΠΑ «Μέγας Αλέξανδρος»

Φίλοι του Μουσείου Μακεδονικού Αγώνα

Περιφερειακή Εφορεία Προσκόπων Θεσσαλονίκης

Πανελλήνιος Ομοσπονδ. Μικρασιατικών Σωματείων

Ροταριανός Όμιλος Θεσσαλονίκης

Παμμακεδονική Οργάνωση Γυναικών

Σωματείο Φίλων Κέντρου Ιστορίας Θεσσαλονίκης

Λέσχη Ελλήνων Καταδρομέων

INNER WHEEL

LIONS Εγνατίας

Σύλλογος Φίλες της ΕΛΕΠΑΠ

Μέριμνα του Παιδιού

Λαογραφική Εταιρεία Νομού Πέλλας

Κίνηση Δημοτών Έδεσσας «Ίων Δραγούμης»

Σύλλογος Φίλων Αρχαιοτήτων Έδεσσας «Οι Τημενίδες»

Φιλεκπαιδευτικός Όμιλος Φλωρίνης «Αριστοτέλης»

Φιλανθρωπικός Σύλλογος «Φίλοι Νεότητας Υπαίθρου»

Ινστιτούτο «Αριστοτέλης»

Στέγη Μακεδονικού Πολιτισμού

Καρίπειο Ίδρυμα Μελετών Μακεδονίας – Θράκης

Ίδρυμα Φιλόπτωχου Αδελφότητας Κυριών Θεσσαλονίκης

Ίδρυμα Δημητρίου και Μαρίας Δελιβάνη

Βοήθεια Ζωής προς το Ειδικό Παιδί

Φίλες Ορφανοτροφείου «Μέλισσα»

Οι εν Χριστώ Φίλοι των Μαθητών του χωριού

Θυγατέρες της Πηνελόπης «Ολυμπιάδες»

Μορφωτικός Σύλλογος Ίδα «Ιων Δραγούμης»

Ιδρυτικός Σοροπτιμιστικός Όμιλος

Σοροπτιμιστικός Όμιλος «Βυζάντιο»

Σύλλογος Πολυγυρινών

Σύλλογος Καστοριέων κυριών «Το Κέλετρον»

Ιατρικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης

Πανελλήνιος Ομοσπονδία Θρακικών Σωματείων

Ομοσπονδία Δυτικομακεδονικών Σωματ. Θεσ/νίκης

Παμμακεδονική Συνομοσπονδία Αθηνών

Πανελλήνιος Ομοσπονδία Ειδικών Δυνάμεων

Λύκειο Ελληνίδων Θεσσαλονίκης

Παγκρήτια Αδελφότης Μακεδονίας

«Ομάδα 21» Μακεδονίας – Θράκης

Ένωση Ποντίων Μακεδονίας

Μέριμνα Ποντίων Κυριών

Σωματείο «Παναγία Σουμελά»

Σώμα Ελληνικού Οδηγισμού Περιφέρειας Θεσ/κης

Πανελλήνια Ομοσπονδία Σωματ. Ανατ. Ρωμυλίας

Σύνδεσμος Θεσσαλονικέων (Αθήνας)

Ηπειρωτική Εστία

Θρακική Εστία Θεσσαλονίκης

Σύλλογος Κοζανιτών «Ο Άγιος Νικόλαος»

Σύλλογος των εν Θεσσαλονίκης Μπαλτζανών

Κυνηγετικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης

Πανελλήνιος Σύλλογος Απογόνων Μακεδονομάχων «Ο Παύλος Μελάς»

Σύλλογος «Ο Αίσωπος»

Σύλλογος Λημνίων Θεσσαλονίκης «Ο Ήφαιστος»

Πολιτιστικός Σύλλογος Κάτω Γραμματικού «Πατριάρχης Χρύσανθος»

Βοϊακή Εστία

«Ιωνική Εστία» Θεσσαλονίκης

Σύλλογος Σαρακατσαναίων Θεσ/νίκης «Η Ένωσις»

Σύνδεσμος Μοναστηριωτών «Καρτερία»

Σύλλογος Σιατιστέων

Σύλλογος Τσοτιλιωτών και φίλων Τσοτιλίου

Σύλλογος Απογόνων Μακεδονομάχων Ν. Πέλλας

Μακεδονικός Χορ. Πολιτιστικός Σύλ.«Αμύντας»

Σωματείο «Άγιος Βασίλειος - Βασιλειάδα»

Σύνδεσμος Μοναστηριωτών «Η Ελπίς»

Σύλλογος Απανταχού Πισοδεριτών «Η Αγία Τριάς»

Ιστορική & Λαογραφική Ετ. Γιαννιτσών Ο Φίλιππος

Σπίτι της Ευρώπης

Ένωση Ρουμελιωτών Βορ. Ελλάδος

Μορφ/κός Περιβ/ικός Όμιλος Πέλλας Αρχαία Πέλλα

Πολιτιστική Εταιρεία Πανελλήνων «Μακεδνός»

Ομοσπονδία Συλλόγων Κεντρικής Μακεδονίας

Όμιλος Πολιτιστικής Ανάπτυξης Θες/νίκης

Το ψήφισμα εστάλη στους κ.κ. Πρόεδρο Δημοκρατίας, Υπουργούς, βουλευτές, Έλληνες ευρωβουλευτές και ΜΜΕ.


Καρδίτσα


Τα τσιφλικόσπιτα του νομού Καρδίτσας

Τέσσερα είναι τα πλέον σημαντικά κονάκια (τσιφλικόσπιτα) στο νομό Καρδίτσας, τα οποία διακρίνονται για τη μοναδική αρχιτεκτονική τους. Σε ειδική έκδοση της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Καρδίτσας, με τίτλο "Οδοιπορικό στα μνημεία του νομού Καρδίτσας", παρουσιάζονται τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που διακρίνουν το κάθε κονάκι, με στοιχεία του αρχιτέκτονα-μηχανικού, Δημήτρη Παλιούρα.

Κονάκι Αγναντερού

Το κονάκι Αγναντερού είναι χτισμένο σ' ένα μεγάλο οικόπεδο στα ανατολικά όρια του οικισμού. Πρόκειται για μεγάλων διαστάσεων τσιφλικόσπιτο, διώροφο, λιθόκτιστο και στεγασμένο με ξύλινη τετράκλινη στέγη, καλυμμένη με κοίλα κεραμίδια βυζαντινού τύπου.

Στη νοτιοδυτική του γωνία προβάλλει ο αμυντικός πυργίσκος, ενώ μαρτυρείται η ύπαρξη ενός δεύτερου, ο οποίος κατεδαφίστηκε γύρω στα 1940.

Κτίστηκε την τελευταία περίοδο της τουρκοκρατίας και αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα οχυρής κατοικίας, όπως αυτή διαμορφώθηκε στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα, στην περιοχή της πεδινής Θεσσαλίας.

Στην αρχική του μορφή είχε αμυντική οργάνωση, με ελάχιστα μικρά παράθυρα στο ισόγειο, που πληθαίνουν εντυπωσιακά στον πάνω όροφο, πολλές πολεμίστρες περιμετρικά του κτιρίου, ενισχυμένη εξώπορτα με μεταλλικό έλασμα και αμυντικούς πυργίσκους διάτρητους από πολεμίστρες, που συμπλήρωναν την αμυντική του θωράκιση.

Η κύρια είσοδός του βρίσκεται στο κέντρο της δυτικής όψης και έχει τοξωτή διαμόρφωση, με καλοδουλεμένο λίθινο περιθύρωμα, το οποίο φέρει λιθαναάλυφο διάκοσμο από ροζέτες, πεντάλφες κ.ά..

Το κονάκι αυτό αγοράστηκε από τον Εφέντη Χρηστάκη Ζωγράφο, πλούσιο Βορειοηπειρώτη και Εθνικό Ευεργέτη, μαζί με το τσιφλίκι της περιοχής, προφανώς λίγο πριν από την απελευθέρωση της Θεσσαλίας στα 1881, όταν πολλοί Τούρκοι εκποιούσαν τις περιουσίες τους και μετακόμιζαν σε άλλες, ασφαλέστερες γι' αυτούς, περιοχές της οθωμανικής αυτοκρατορίας.

Στο κονάκι αυτό διέμεινε από την άνοιξη του 1879 έως το 1889 και ο συγγραφέας Χρήστος Χρηστοβασίλης, όταν εξορίστηκε από την Ήπειρο και εργάστηκε ως γραμματέας πλάι στο θείο του Σπυράκη Βασιλείου, που ήταν επιστάτης στα κτήματα του Χρηστάκη Ζωγράφου.

Κονάκι Προδρόμου

Το κονάκι του Προδρόμου είναι χτισμένο στα ανατολικά όρια του οικισμού, πάνω στο λόφο του Αγίου Ιωάννη και αποτελεί ένα από τα αξιολογότερα και αντιπροσωπευτικότερα δείγματα τσιφλικόσπιτου του κάμπου της δυτικής Θεσσαλίας. Χτίστηκε πριν από την απελευθέρωση της Θεσσαλίας από τους Τούρκους στα 1881 και ήταν ιδιοκτησία του Εκρέμ Mπέη.

Πρόκειται για διώροφο λιθόκτιστο και κεραμοσκεπές κτίριο, με προεξέχοντα τριώροφο πύργο, ο οποίος χρησίμευε και ως παρατηρητήριο των γειτονικών εκτάσεων που ανήκαν στο τσιφλίκι.

Η κάτοψή του έχει σχήμα πεπλατυσμένου σταυρού και διαθέτει δύο εισόδους. Η μία βρίσκεται στον πύργο του κτιρίου, όπου ήταν χωροθετημένο και το κλιμακοστάσιο για την κάθετη επικοινωνία των ορόφων και η δεύτερη, η βοηθητική, στην ανατολική κεραία του σταυρού, όπου υπήρχε η κουζίνα του σπιτιού.

Οι όψεις του ήταν λιτές και στην αρχική τους μορφή διαμορφώνονταν από τα ορατά υλικά δομής τους, ενώ προοριζόταν να επιχριστεί ολόκληρο. Πιθανώς, όμως, να μην ολοκληρώθηκε ποτέ η κατασκευή του, λόγω των πολεμικών γεγονότων της εποχής.

Το κτίριο αυτό ήταν υπερσύγχρονο για την εποχή του, με τουαλέτα στο εσωτερικό του και ειδικό σύστημα καθαρισμού της, κουζίνα και δεξαμενή νερού με ειδικό σύστημα περισυλλογής του νερού της βροχής.

Κονάκι Αστρίτσας

Η Αστρίτσα είναι Δημοτικό Διαμέρισμα του Δήμου Φύλλου, έχει περί τους 200 μόνιμους κατοίκους και απέχει από την πόλη της Καρδίτσας περίπου 23 χλμ.. Αποτελεί ένα τυπικό χωριό του θεσσαλικού κάμπου, χωρίς κανένα ιδιαίτερο αρχιτεκτονικό ή πολεοδομικό ενδιαφέρον, αφού όλα σχεδόν τα κτίσματά του έχουν ανανεωθεί μετά το 1950.

Το μόνο παλιό και αξιόλογο κτίσμα που σώζεται στο χωριό είναι το κονάκι "Κοέν", χαρακτηριστικό τσιφλικόσπιτο του κάμπου, το οποίο σήμερα βρίσκεται στην ιδιοκτησία της οικογένειας Καραγιώτα. Είναι κτισμένο στο κέντρο του χωριού, στη μέση ενός μεγάλου οικοπέδου, ελεύθερο από άλλα κτίσματα γύρω του. Είναι ογκώδες σε σχέση με τα υπόλοιπα κτίσματα του χωριού και δεσπόζει σ' αυτό, δηλώνοντας έτσι την αίγλη και την υπεροχή του τσιφλικά έναντι των υποτελών κολίγων. Πρόκειται για μία πλούσια κατασκευή, καθώς είναι εξ ολοκλήρου φτιαγμένη από καλοδουλεμένους λίθους, υλικό δυσεύρετο και ακριβό εκείνη την εποχή στον κάμπο. Κατασκευάστηκε τις τελευταίες δεκαετίες του 19ου αιώνα, ενδεχομένως από Τούρκους τσιφλικάδες της περιοχής, οι οποίοι, φεύγοντας το 1881 με την απελευθέρωση της Θεσσαλίας, πούλησαν το τσιφλίκι τους στον Εβραίο Ηλία Κοέν. Στη συνέχεια, το 1920, λίγο πριν από τις απαλλοτριώσεις των μεγάλων τσιφλικιών της Θεσσαλίας, αγοράστηκε από την οικογένεια Καραγιώτα, στην ιδιοκτησία της οποίας βρίσκεται μέχρι σήμερα.

Πρόκειται για διώροφη, λιθόκτιστη οικοδομή που στην αρχική της μορφή ήταν στεγασμένη με ξύλινη τετράκλινη στέγη, καλυμμένη με χειροποίητα κεραμίδια βυζαντινού τύπου, η οποία σήμερα έχει καταστραφεί.

Είναι λιτό στη μορφολογία του, χωρίς πρόσθετα διακοσμητικά στοιχεία και η πρόσοψή του διαμορφώνεται από την καλά αρμολογημένη λιθοδομή, τις καλοδουλεμένες κατασκευαστικές λεπτομέρειες και από τα ανοίγματα που είναι συμμετρικά τοποθετημένα στον κατακόρυφο άξονα συμμετρίας. Στο κέντρο του ισογείου υπάρχει η μοναδική είσοδος του σπιτιού. Πάνω από την είσοδο του κτιρίου, στην αρχική του μορφή, υπήρχε μικρό ξύλινο μπαλκόνι, το οποίο σήμερα έχει καταστραφεί.

Κονάκι Λαζαρίνας

Στη μέση ενός μεγάλου και κατάφυτου από αιωνόβια δένδρα οικοπέδου, στη Λαζαρίνα της Καρδίτσας, βρίσκεται το κονάκι του μεγαλοκτηματία Ζωγράφου, το οποίο αποτελείται από την κυρίως κατοικία και τα βοηθητικά του προκτίσματα, τις αποθήκες, το εργοστάσιο επεξεργασίας ρυζιού κ.ά., στα οποία σήμερα στεγάζεται η επιχείρηση της "ΙΠΠΟ-ΤΟΥΡ".

Η ακριβής χρονολογία κατασκευής του δεν μας είναι γνωστή. Μπορούμε, όμως, να το τοποθετήσουμε χρονολογικά, αμέσως μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλίας και την απόκτηση της γης από την οικογένεια Ζωγράφου.

Το κτίριο αυτό υπήρξε κατοικία του Γεωργίου Ζωγράφου, ο οποίος έφερε στη Λαζαρίνα την επιστημονική καλλιέργεια της γης, της δενδροκομίας και της κτηνοτροφίας και ίδρυσε τα Ζωγράφεια εργοστάσια σακχάρεως, ορύζης και βάμβακος.

Υπήρξε διδάκτωρ του Δικαίου του Πανεπιστημίου του Μονάχου και επί σειρά ετών Βουλευτής Καρδίτσας και Αθηνών, υπουργός Εξωτερικών, Γενικός Διοικητής του Βορειοηπειρωτικού Αγώνα και Συνδιοικητής της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος στις πρώτες δεκαετίες του αιώνα μας.

Το κτίριο του κονακιού είναι μεγάλων διαστάσεων, διώροφο, με σοφίτες και ενισχυμένο στη νοτιοδυτική γωνία του με πολυγωνικό πύργο, διάτρητο από πολεμίστρες για την αμυντική του θωράκιση.

Ο όγκος του διασπάται σε επιμέρους τμήματα, ισόγεια, διώροφα και τριώροφα, σε εσοχή και προεξοχή, δημιουργώντας μια έντεχνη πλαστικότητα στη διάρθρωση των όγκων του και ένα παιχνίδισμα γραμμών και σχημάτων, τα οποία εναρμονίζονται απόλυτα με το πλούσιο φυσικό περιβάλλον της περιοχής. Στο ισόγειο είναι χωροθετημένα τα δωμάτια των επισκεπτών, το γραφείο του ιδιοκτήτη, η κουζίνα, οι χώροι υποδοχής και άλλοι βοηθητικοί χώροι. Ο όροφος αποτελούσε τον κύριο χώρο διαμονής των ιδιοκτητών, ενώ στη σοφίτα διέμενε το υπηρετικό προσωπικό.

Στο κτίριο αυτό, κατά την περίοδο της Εθνικής Αντίστασης στεγάστηκε το στρατηγείο των Εγγλέζων στην περιοχή και μία πτέρυγά του διαμορφώθηκε σε νοσοκομείο.

Από το κτίριο αυτό πέρασε και ο Άρης Βελουχιώτης με τους Ιταλούς αιχμαλώτους, τους οποίους έκλεισε στους στάβλους και στο περιβόλι του κονακιού.

Πέμπτη 26 Νοεμβρίου 2009

Beatles


Magical Mystery Tour

Τηλεοπτική ταινία και άλμπουμ των Beatles. Μετά το αριστουργηματικό άλμπουμ τους «Sgt Peppers Lonely Heart Club Band», που κυκλοφόρησε την 1η Ιουνίου 1967, ο Πολ ΜακΚάρτνεϊ θέλησε να κάνει μια ταινία για τους Beatles και τη μουσική τους. Θα ήταν μια ταινία χωρίς σενάριο, με πρωταγωνιστές καθημερινούς ανθρώπους, που θα επιβιβάζονταν σ' ένα λεωφορείο και θα ζούσαν «μαγικές» περιπέτειες.

Η ταινία έγινε, αλλά οι «μαγικές» στιγμές δεν ήλθαν ποτέ. Ένα πλήθος αυτοκινήτων με φανατικούς οπαδούς των Beatles και άλλους περίεργους πήρε στο κατόπι το λεωφορείο, ώσπου προκάλεσαν κυκλοφοριακή συμφόρηση και την οργή του ΜακΚάρτνεϊ, που είδε το όραμά του να μην πραγματώνεται. Ήταν η πρώτη ταινία των Beatles μετά τον θάνατο του παραγωγού τους Μπράιαν Έπσταϊν και ίσως εκεί να οφείλεται η πρόχειρη παραγωγή, η αυτοσχεδιαστική λογική και η απουσία επαγγελματικής σκηνοθεσίας.

Η ταινία, διάρκειας 55 λεπτών, προβλήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 1967 από την τηλεόραση του BBC και έγινε χλιαρά δεκτή από κοινό και κριτικούς. Αργότερα επαινέθηκε από σκηνοθέτες, όπως ο Στίβεν Σπίλμπεργκ και σήμερα θεωρείται καλτ ταινία.

Το άλμπουμ, που προηγήθηκε της ταινίας, κυκλοφόρησε στις ΗΠΑ στις 27 Νοεμβρίου 1967 και στη Μεγάλη Βρετανία λίγες μέρες αργότερα, στις 8 Δεκεμβρίου. Είχε πολύ καλύτερη υποδοχή από τους μουσικόφιλους και παρέμεινε για οκτώ εβδομάδες στο Νο1 του αμερικάνικου πίνακα επιτυχιών, ενώ ήταν υποψήφιο για Γκράμι το 1968.

Στην πρώτη πλευρά περιλαμβάνεται το σάουντρακ της ταινίας με 6 τραγούδια, που αποτελούν ένα έξοχο δείγμα ψυχεδέλειας, στο ύφος του «Sgt Peppers», με κορυφαία στιγμή το αριστουργηματικό «I' m the Walrus». Η δεύτερη πλευρά περιέχει πέντε συνθέσεις, οι οποίες είχαν κυκλοφορήσει ως σινγκλ το 1967.

Το άλμπουμ «Magical Mystery Tour» περιλαμβάνει τα παρακάτω τραγούδια:

Πρώτη Πλευρά

1. «Magical Mystery Tour» (Lennon / McCartney) – 2:51

2. «The Fool on the Hill» (Lennon / McCartney) – 3:00

3. «Flying» (Lennon / McCartney / Harrison/Starkey) – 2:16

4. «Blue Jay Way» (Harrison) – 3:56

5. «Your Mother Should Know» (Lennon / McCartney) – 2:29

6. «I Am the Walrus» (Lennon / McCartney)

Δεύτερη Πλευρά

1. «Hello Goodbye» (Lennon / McCartney) – 3:31

2. «Strawberry Fields Forever» (Lennon / McCartney) – 4:10

3. «Penny Lane» (Lennon / McCartney) – 3:03

4. «Baby You're a Rich Man» (Lennon / McCartney) – 3:03

5. «All You Need Is Love» (Lennon / McCartney) – 3:48

Τρίτη 24 Νοεμβρίου 2009

Αγία Αικατερίνη



Αγία Αικατερίνη


Η Αγία Αικατερίνη ή Αικατερίνη της Αλεξάνδρειας, γνωστή και ως Μεγαλομάρτυς Αγία Αικατερίνη και κατά τους υμνολόγους της Ορθόδοξης Εκκλησίας Αικατερίνα, πιστεύεται ότι υπήρξε σημαντική στοχάστρια κατά τον πρώιμο 4ο αιώνα και η μνήμη της τιμάτε στις 25 Νοεμβρίου.

Πιστεύεται επίσης ότι έζησε επί εποχής Μαξιμίνου, απόλυτου άρχοντα της Αιγύπτου, ιδιαίτερου χριστιανομάχου και ότι ήταν βασιλικού γένους, όντας κόρη του αριστοκράτη τότε Κώνστα. Έτυχε μεγάλης μόρφωσης και ήταν κάτοχος των λατινικής γλώσσας και της ελληνικής φιλολογίας. Σπούδασε φιλοσοφία και ρητορική και πολλές ξένες γλώσσες της εποχής της. Από νεαρή ηλικία προσελκύσθηκε από την χριστιανική διδασκαλία την οποία μελέτησε και αφού ασπάσθηκε τον Χριστιανισμό, εργάσθηκε με έντονη δράση και ενθουσιασμό για την διάδοσή του επιτυγχάνοντας πολλά χάριν της ρητορικής της δεινότητας και των πολλών γνώσεών της. Την Αικατερίνη όμως εκτός της σοφίας και των αρετών της, την διέκρινε και το σπάνιο κάλλος της μορφής της. Λέγεται ότι στην ηλικία των 18 ετών επισκέφτηκε τον Ρωμαίο αυτοκράτορα, ο οποίος ήταν πιθανόν ο Μαξιμίνος Β ή ο Μαξέντιος, και προσπάθησε να τον πείσει για το ότι ήταν εσφαλμένοι οι διωγμοί που διεξήγε κατά των Χριστιανών (ενώ πέτυχε να μεταστρέψει στον Χριστιανισμό την γυναίκα του αυτοκράτορα).
Τούτο προήλθε από μία σύγχυση με μια ωραιότατη αριστοκράτιδα της Αλεξάνδρειας που είχε αποκρούσει τις ακόλαστες προτάσεις του Μαξιμίνου και εξ αυτού τιμωρήθηκε με δήμευση όλης της περιουσίας της υπ΄ αυτόν, της οποίας την ιστορία είχε γράψει ο εκκλησιαστικός συγγραφέας του 4ου αιώνα Ευσέβιος.
Η σύγχυση όμως αυτή διαλύθηκε πρώτα από την διαπίστωση ότι ουδεμία τέτοια λεπτομέρεια του βίου της Αγίας δεν αναφέρεται στη βιογραφία εκείνης και ούτε του μαρτυρικού της θανάτου, αλλά και από στοιχεία (σχόλια) από άλλο συγγραφέα βεβαιώνεται ότι η περί ής ο λόγος Αλεξανδρινή αριστοκράτιδα λεγόταν Δωροθέα. Πάντως η Αγία Αικατερίνη από νεαρότατη ηλικία είχε δείξει ασυνήθη ευσέβεια και προσήλωση στα Θεία όπου και ο θρύλος ότι δέχθηκε το “δακτυλίδι πνευματικής μνηστείας” από μέρους του Χριστού που της προσκόμισε η αειπάρθενος Μητέρα Του ή κατ΄ άλλους από τον Ίδιον.

Ιστορία
Δυστυχώς για την δράση και την ζωή της Αγίας δεν υπάρχουν ιστορικές πληροφορίες αλλά και μέχρι του τέλους του 9ου αιώνα και με δεδομένο ότι η εποχή του μαρτυρικού της θανάτου προσδιορίσθηκε περί το 307 υπάρχει σιωπή πέντε αιώνων η οποία είναι αδύνατον να μη προσδώσει στις κατοπινές πληροφορίες κάποιες αοριστίες χωρίς αυτές όμως να σημαίνουν πως η σχετική παράδοση περί της Αγίας Αικατερίνης στερούνται ιστορικής βάσης, όπου και ο λόγος της αναγκαίας καταγραφής των.
Έτσι πολλοί ιστορικοί πιστεύουν ότι η Αικατερίνη (αιέν καθαρινά, δηλαδή “η πάντοτε αγνή”) πιθανόν να μην υπήρξε και ότι ήταν μάλλον μια εξιδανικευμένη παρά ιστορική μορφή. Σίγουρα απετέλεσε ένα αντίπαλο δέος στην Ελληνίδα φιλόσοφο Υπατία κατά τη μεσαιωνική σκέψη· και εικάζεται ότι επινοήθηκε η μορφή αυτή με αυτό τον σκοπό υπόψη. Παρόμοια με την Υπατία, λέγεται ότι ήταν σοφή (ιδιαιτέρως όσον αφορά στη φιλοσοφία και τη θεολογία), πολύ όμορφη, αγνή, και ότι δολοφονήθηκε άγρια λόγω της δημόσιας έκθεσης τής πίστης της —105 χρόνια προ του θανάτου της Υπατίας (αν και τα πρώτα κείμενα που την αναφέρουν, ή οι διάφορες παραλλαγές τους, χρονολογούνται πολύ αργότερα).

Εξιστόρηση θρύλων
Σύμφωνα με τους θρύλους (παράδοση) και τα Συναξάρια της Αγίας Αικατερίνης, όταν πληροφορήθηκε ο Αυτοκράτορας Μαξιμίνος όσα διαδίδονταν περί των ιδεών της και του τρόπου της ζωής της Αγίας, ανέθεσε σε πενήντα ή κατ΄ άλλους σε εκατόν πενήντα περίφημους ρήτορες, (ο αριθμός εξ αντιθέτου χαρακτηρίζει την ρητορική δεινότητα της Αγίας), προκειμένου συζητώντας μαζί της να της αποδείξουν το αβάσιμο και στρεβλό των ιδεών (δοξασιών) της. Αποτέλεσμα όμως υπήρξε το αντίθετο. Η Αικατερίνη με την κομψότητα του λόγου της και των επιχειρημάτων της «εφήμωσε λαμπρώς τους κομψούς των ασεβών, του πνεύματος την μαχαίραν» (κατά το απολυτίκιο της Αγίας). Αλλά ακόμη και τα σοφά της επιχειρήματα, με την πειστική ανάπτυξη των ιδεών της, κατάφεραν να προσηλυτίσουν αυτούς οι οποίοι τελικά ασπάσθηκαν τον Χριστιανισμό. Όταν ο Αυτοκράτορας έμαθε το αποτέλεσμα οργίσθηκε τόσο που διέταξε την θανατική καταδίκη όλων στη πυρά στο μέσον της πόλης την δε Αικατερίνη σε μαρτύρια μέχρι θανάτου της.

Στην αρχική φυλάκιση η νεαρή Αγία υπέμεινε τις πιέσεις και τις κακουχίες με θάρρος και υπομονή που αντλούσε από την δύναμη της βαθιάς της πίστης. Όταν στη συνέχεια έμαθε η Αυγούστα Φαυστίνα τον λόγο της καταδίκης της Αγίας θαύμασε την καρτερικότητά της και ζήτησε να την επισκεφθεί η οποία και έγινε με συνοδεία 200 στρατιωτών υπό τον Φρούραρχο Πορφυρίωνα ή Πορφύριο οι οποίοι τελικά κατηχήθηκαν στη νέα θρησκεία. Τότε ο Αυτοκράτορας διέταξε τον αποκεφαλισμό της Φαυστίνας και της ακολουθίας της και την τελική πλέον εκτέλεση της Αγίας. Μέσον θανάτωσης ήταν ο “βασανιστικός τροχός” που έμοιαζε με τροχό η περιφέρεια του οποίου έφερε καρφιά (ήλους) που ετίθετο σε κίνηση με σχοινιά και τροχαλίες πλησιάζοντας αργά το ιστάμενα δεμένο σώμα του καταδίκου) με συνέπεια τις αρχικές εκδορές μέχρι διαμελισμού. Ο θρύλος στο σημείο αυτό αναφέρει πως τα καρφιά του τροχού όταν πλησίασαν το σώμα της Αγίας αυτά ένα-ένα αποσπόταν ή θραυόταν. Κατ΄ άλλο θρύλο ο εν λόγω τροχός πριν πλησιάσει το σώμα της Αγίας διαλύθηκε “στα εξ ων συνετέθη”. Έτσι και αποφασίσθηκε τελικά ο αποκεφαλισμός της Αγίας που όταν συνέβει αυτός οι παριστάμενοι αντιλήφθηκαν να ρέει γάλα αντί αίμα.
Στη συνέχεια δι΄ άλλου θρύλου το πάναγνο σώμα της Αγίας μεταφέρθηκε υπό “πτερύγων αγγέλων” στο όρος Σινά της ομώνυμης χερσονήσου όπου επί αιώνες έμεινε άταφο, κατά τους βιογράφους της και την ιερή παράδοση, μέχρι τον 6ο αιώνα, όπου ερημίτες μοναχοί της περιοχής μέσω οράματος ειδοποιήθηκαν και κατέβασαν από το όρος το σώμα της Αγίας το οποίο και εναπόθεσαν σε μαρμάρινη θήκη. Στη συνέχεια ενημερώθηκε ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός ο οποίος και έκτισε τη γνωστή ιερή Μονή της Αγίας Αικατερίνης του Σινά και την εκκλησία (καθολικό) της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος (που κτίσθηκε μεταξύ 548-565) εντός της οποίας και τοποθετήθηκε η μαρμάρινη θήκη εξ ου και το όνομα της εκκλησίας Αγία Αικατερίνη. Στη Μονή αυτή διασώζεται ένα σημαντικό θησαυροφυλάκιο της πρώιμης Χριστιανικής τέχνης, αρχιτεκτονικής και εικονογραφημένων χειρογράφων, οι δε μοναχοί αυτής είναι Έλληνες.
Σύμφωνα με μια άλλη ακόμη εκδοχή του θρύλου, έχοντας απορρίψει η Αικατερίνη πολλές γαμήλιες προτάσεις, ανέβηκε στους ουρανούς κατά τη διάρκεια οράματος και μνηστεύθηκε τον Χριστό από την Παρθένο Μαρία —το αρχαίο θέμα του μυστικού γάμου με μια θεότητα που είναι σύνηθες στην εκστατική μυθολογία της ανατολικής Μεσογείου και της Μικράς Ασίας.
Ιερά λείψανα όμως της Αγίας Αικατερίνης της Μεγαλομάρτυρος φέρονται να επιδεικνύονται από τα μέσα του 11ου αιώνα και στη νορμανδική πόλη Ρουάν, όπου κατά τους καθολικούς τα έφερε εκεί περί το 1027 ο ερημίτης μοναχός Συμεών.

Λαογραφία

Η Αγία Αικατερίνη θεωρείται προστάτις των Μηχανικών και ιδιαίτερα των παρθένων και φοιτητριών. Στη Γαλλία, η φιλοσοφική σχολή του Παρισιού από θαυμασμό προς την Αγία την είχε ανακηρύξε προστάτιδα της φιλοσοφίας. Την ιδιότητα αυτή της Αγίας που διαδόθηκε ταχύτατα αποδέχθηκαν πλείστες Χώρες της Δύσης. Σημαντικότερες εορτές προς τιμή της Αγίας ήταν εκείνες οι εύθυμες που συνέβαιναν στο Παρίσι όπου νεανίδες ηλικίας 25 ετών ανύπανδρες. ανήμερα της εορτής της Αγίας, περιφέρονταν εν ευθυμία στη πόλη φέροντας ή σκεπάζοντας τα μαλλιά τους με λευκό δαντελλωτό “κεκρύφαλο” (σκούφο) εκ του οποίου και προήλθε η γαλλική έκφραση “elle a la coiffure de Sainte Catherine”, (= έχει την κτενισιά της Αγίας Αικατερίνης) που αποτελεί ιδιωματισμό και λέγεται για γεροντοκόρες, αντίστοιχο με το ελληνικό “μπήκε στο ράφι”.
Στην Ελλάδα παλαιότερα η Αγία Αικατερίνη ήταν προστάτις της Ελληνικής Βασιλικής Χωροφυλακής.

Η Αγία Αικατερίνη είναι πολιούχος αγία της πόλης της Κατερίνης. Η πρωτεύουσα της Πιερίας ονομάστηκε αρχικά Αικατερίνη από το όνομα της αγίας.

De Siris